Φίλε επισκέπτη,

Καλωσόρισες στο ιστολόγιό μου .

Είμαι ο Άρης Γαβριηλίδης γεννημένος το 1948 στον Πειραιά. Σπούδασα οικονομικά στην Νομική Αθηνών και σταδιοδρόμησα ως διευθυντικό στέλεχος σε ναυτιλιακές τράπεζες και επιχειρήσεις. Τώρα ασχολούμαι αποκλειστικά με τις δύο παλιές μου αγάπες: τη συγγραφή βιβλίων και την μικρογλυπτική (readymade, assemblance art)

Εδώ καταγράφω όσες από τις σκέψεις μου θεωρώ ότι αξίζει τον κόπο να δημοσιευτούν. Εκθέτω επίσης φωτογραφίες από τα τεχνουργήματά μου, παρμένες από την "γκαλερί" της προσωπικής μου ιστοσελίδας: http://www.arisgavriilidis.gr/

Διευκρίνιση: ο τίτλος του blog, Aris-tourgimata, δεν οφείλεται σε οίηση αλλά σε λογοπαίγνιο: συνδυάζει το όνομά μου (Άρης) με τα δημι-ουργήματά μου (σκέψεις και τεχνουργήματα).

Φίλε επισκέπτη, ελπίζω να βρεις το ιστολόγιό μου ενδιαφέρον. Το σχόλιά σου ευπρόσδεκτα.

Σε περιμένω και:

Στην ιστοσελίδα μου: http://arisgavriilidis.gr/
στο Facebook: Aris Gavriilidis
στο Twitter: @agavriel1

EMAIL

32. Ο ταξιτζής κι ο ποιητής

Εκεί, γύρω στο 1987, άνοιξη ήταν. Διέσχιζα την Ερμού, στο Σύνταγμα, όταν άκουσα δίπλα μου την αγριοφωνάρα ενός ταξιτζή. Έβριζε τον πελάτη, που μόλις είχε αποβιβάσει, επειδή εκείνος, έκλεισε πίσω του δυνατά την πόρτα. Ο πελάτης, μεσήλικας, μελαχρινός, φαλακρός με μακριά τα γύρω μαλλιά, κάτι του αποκρίθηκε νευριασμένα. Τον γνώρισα αμέσως από τις φωτογραφίες που τον είχα δει.

Πλησίασα τον ταξιτζή, σταματημένο στο φανάρι με το παράθυρο ανοιχτό. Το ραδιόφωνό του έπαιζε το τραγούδι του Μαρκόπουλου «…χρώματα κι αρώματα». Του είπα ήρεμα: «ο κύριος που έβρισες είναι ο Μιχάλης Κατσαρός, ο μεγάλος μας ποιητής. Στο τραγούδι που ακούς, αυτός έγραψε τους στίχους».

Με κοίταξε σαστισμένος. Πάτησε νευρικά το γκάζι κι έσπευσε να απομακρυνθεί, από ντροπή, όπως θέλω να πιστεύω, κι όχι για να πάρει την κοπέλα που του έκανε σινιάλο στην Φιλελλήνων.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου