Φίλε επισκέπτη,

Καλωσόρισες στο ιστολόγιό μου .

Είμαι ο Άρης Γαβριηλίδης γεννημένος το 1948 στον Πειραιά. Σπούδασα οικονομικά στην Νομική Αθηνών και σταδιοδρόμησα ως διευθυντικό στέλεχος σε ναυτιλιακές τράπεζες και επιχειρήσεις. Τώρα ασχολούμαι αποκλειστικά με τις δύο παλιές μου αγάπες: τη συγγραφή βιβλίων και την μικρογλυπτική (readymade, assemblance art)

Εδώ καταγράφω όσες από τις σκέψεις μου θεωρώ ότι αξίζει τον κόπο να δημοσιευτούν. Εκθέτω επίσης φωτογραφίες από τα τεχνουργήματά μου, παρμένες από την "γκαλερί" της προσωπικής μου ιστοσελίδας: http://www.arisgavriilidis.gr/

Διευκρίνιση: ο τίτλος του blog, Aris-tourgimata, δεν οφείλεται σε οίηση αλλά σε λογοπαίγνιο: συνδυάζει το όνομά μου (Άρης) με τα δημι-ουργήματά μου (σκέψεις και τεχνουργήματα).

Φίλε επισκέπτη, ελπίζω να βρεις το ιστολόγιό μου ενδιαφέρον. Το σχόλιά σου ευπρόσδεκτα.

Σε περιμένω και:

Στην ιστοσελίδα μου: http://arisgavriilidis.gr/
στο Facebook: Aris Gavriilidis
στο Twitter: @agavriel1

EMAIL

52. Εγκώμιο κρεβατιού

Ξαπλώνω στο μαλακό μου κρεβάτι. Από κάτω, ένα υψηλής τεχνολογίας στρώμα με εκατοντάδες ειδικά ελατήρια ρουφά το σώμα μου, σαν μητρική αγκαλιά. Από επάνω, ένα ελαφρύ αλλά ζεστό πάπλωμα με σκεπάζει μέσα σε θαλπωρή. Έξω, ο βοριάς μαίνεται, τα ζώα λουφάζουν , κι εγώ λουφάρω στο θαύμα του κρεβατιού μου.

Κι όμως, δεν ήταν πάντα έτσι. Τα πρώτα «κρεβάτια» των ανθρωπιδών ήσαν  πάνω στα δέντρα. Ύστερα στο χώμα, κάτω από φυλλωσιές, σε σπηλιές και σε πρόχειρα καταλύματα, πάνω σε ξερά κλαδιά και φύλλα. Πολύ αργότερα σε τάβλες και αχυρόστρωμα.

Στο πρόσφατο παρελθόν, τα κλεφτόπουλα, σύμφωνα με το δημοτικό τραγούδι «στρώμα έχουνε τη μαύρη γη, προσκέφαλο λιθάρι και για πανωσκεπάσματα του φεγγαριού τη λάμψη».

Ενώ απολαμβάνω με ηδονή το θάλπος του κρεβατιού μου, άλλοι κοιμούνται σε παγκάκι, άλλοι σε χαρτόκουτες στο πεζοδρόμιο ή σε παλιά βαγόνια. Αλλά κι εγώ έχω κοιμηθεί, μικρός, σε στρίποδο με τάβλες και αχυρόστρωμα (τι ωραία που μύριζε…), στο περιβόλι του θείου μου, σε ράντζο χωρίς στρώμα, στην παιδική κατασκήνωση, και στις ξεσκονιζόμενες αλλά ουδέποτε πλενόμενες κουβέρτες, στο στρατό.

Καληνύχτα σας…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου