Η γραφή είναι το ηλεκτρονικό modem που κωδικοποιεί τις σκέψεις και τις κάνει σχεδιάκια. Η ανάγνωση τις από-κωδικοποιεί και να τις ξανακάνει σκέψεις. Αν λείψει ο κώδικας το κείμενο μένει άγνωστο, όπως ο Δίσκος της Φαιστού.
Διαβάζω ένα βιβλίο γραμμένο χθες, πέρσι ή πριν από χιλιάδες χρόνια. Οι πάλαι ποτέ καταγεγραμμένες σκέψεις του συγγραφέα αποκωδικοποιούνται και μπαίνουν στο μυαλό μου. Μοιάζουν με κατεψυγμένα ψάρια που αποψύχονται και ξαναγίνονται φρέσκα, έτοιμα για τηγάνι.
Δεν είναι καταπληκτικό; Διαβάζω Κικέρωνα και «συνομιλώ» μαζί του κι ας μας χωρίζουν αιώνες. Τρυπώνω στο μυαλό του και εντρυφώ στις σκέψεις του, σε όσες τουλάχιστον εκείνος έχει επιτρέψει, όταν έγραφε το κείμενό του.
Ο εγκέφαλος του Κικέρωνα, μέσω των γραπτών του, όσο βρισκόταν στη ζωή ήταν ανοιχτό σπουδαστήριο για τους αναγνώστες.
Μετά τον θάνατό του, τίποτε δεν άλλαξε. Οι αναγνώστες από όλο τον κόσμο, του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος θα συχνάζουν πάντοτε εκεί και θα απομυζούν τις σκέψεις του αφήνοντάς τες πάντα ανέπαφες. Απομυζούμενες και μη αναλωνόμενες. Καιομένη και μη κατακαιομένη βάτος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου