Φίλε επισκέπτη,

Καλωσόρισες στο ιστολόγιό μου .

Είμαι ο Άρης Γαβριηλίδης γεννημένος το 1948 στον Πειραιά. Σπούδασα οικονομικά στην Νομική Αθηνών και σταδιοδρόμησα ως διευθυντικό στέλεχος σε ναυτιλιακές τράπεζες και επιχειρήσεις. Τώρα ασχολούμαι αποκλειστικά με τις δύο παλιές μου αγάπες: τη συγγραφή βιβλίων και την μικρογλυπτική (readymade, assemblance art)

Εδώ καταγράφω όσες από τις σκέψεις μου θεωρώ ότι αξίζει τον κόπο να δημοσιευτούν. Εκθέτω επίσης φωτογραφίες από τα τεχνουργήματά μου, παρμένες από την "γκαλερί" της προσωπικής μου ιστοσελίδας: http://www.arisgavriilidis.gr/

Διευκρίνιση: ο τίτλος του blog, Aris-tourgimata, δεν οφείλεται σε οίηση αλλά σε λογοπαίγνιο: συνδυάζει το όνομά μου (Άρης) με τα δημι-ουργήματά μου (σκέψεις και τεχνουργήματα).

Φίλε επισκέπτη, ελπίζω να βρεις το ιστολόγιό μου ενδιαφέρον. Το σχόλιά σου ευπρόσδεκτα.

Σε περιμένω και:

Στην ιστοσελίδα μου: http://arisgavriilidis.gr/
στο Facebook: Aris Gavriilidis
στο Twitter: @agavriel1

EMAIL

38. Το ρολόι του Χρόνου

Στο γραφείο της κυρίας Ασημίνας, της Διευθύντριας του δημοτικού σχολείου μου, κρεμόταν ένας μεγάλος χάρτης. Παρίστανε  το  έτος, σαν ένα κύκλο χωρισμένο στις εποχές και τους μήνες. Ο Ιανουάριος, θυμάμαι, βρισκόταν στην αρχή του άνω αριστερά τεταρτημόριου, που ήταν ο χειμώνας. Όλος  ο χάρτης ήταν διακοσμημένος με υπέροχες ζωγραφιές

Τόσο πολύ με είχε εντυπωσιάσει αυτή η εικόνα που χαράχτηκε ανεξίτηλα στο παιδικό μυαλό μου. Έκτοτε, η κάθε εποχή και ο κάθε μήνας με παρέπεμπαν στο αντίστοιχο σημείο του κύκλου-έτους. Στη φαντασία μου, κάρφωσα κι ένα περιστρεφόμενο δείκτη στο κέντρο του κύκλου και τον έκανα ρολόι, που σημάδευε το πέρασμα του χρόνου. Όμως, ο δείχτης αυτός, όταν ήμουν παιδί, γύριζε απελπιστικά αργά. Η μια πρωτοχρονιά από την άλλη απείχε έτη φωτός. Όσο περνούσαν τα χρόνια, η ταχύτητα αύξανε. Τώρα στριφογυρνά σαν τρελός. Πότε ήταν η περσινή πρωτοχρονιά; Μόλις χθες!

Τι συμβαίνει λοιπόν; Προφανώς γερνάω και ο υποκειμενικός μου χρόνος επιταχύνεται. Όμως, τι σημαίνει «γερνάω», αφού από την στιγμή που γεννιόμαστε, αρχίζουμε να γερνάμε; Μήπως το γεγονός ότι έχω περάσει το όριο ηλικίας που σημαδεύει την νεότητα; Όμως, ποιο είναι αυτό το όριο, ποιος το καθορίζει και με ποια κριτήρια; Ποτέ δεν έπαψα να αισθάνομαι νέος και το ενδιαφέρον μου για την ζωή παραμένει αμείωτο. Το μόνο που άλλαξε είναι πως έγινα πιο εκλεκτικός, μετατοπίζοντας το κέντρο βάρους από το πιο ποσοτικό στο πιο ποιοτικό.   

Η πείρα μου λέει ότι κάθε ηλικία έχει τα δικά της πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα.  Αν ρωτήσεις κάποιον πόσο χρονών θα ήθελε να ήταν αν μπορούσε να φέρει τον χρόνο πίσω, πιθανότατα θα σου απαντήσει «Είκοσι, αλλά με τα μυαλά που έχω τώρα». Αυτό σημαίνει ότι θέλει να συνδυάσει τα διαφορετικά πλεονεκτήματα δύο διαφορετικών ηλικιών.

Ας συνεχίσω, λοιπόν, να απολαμβάνω όσα μου προσφέρει η ηλικία μου, που είναι, πράγματι,  πολλά. Αρκεί πρώτον, να τα επισημαίνω, δεύτερον, να τα χαίρομαι και τρίτον, να μην τα αφήνω γι’ αργότερα, (που μπορεί να γίνει ποτέ).

ΥΓ. Είμαι ευτυχής, που το τέλος της χρονιάς μού επεφύλασσε μια ευχάριστη έκπληξη. Ενώ, για χρόνια, έψαχνα να βρω ένα χάρτη σαν εκείνο τον παλιό, στο γραφείο της Διευθύντριας, έμαθα τυχαία πως διασώζεται ένας, στο καφενείο του χωριού Λάστα, Αρκαδίας. Παραθέτω την φωτογραφία του, που βρήκα στο διαδίκτυο.  

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου