Στο παρελθόν κυριαρχούσαν ο μαυρόασπρες φωτογραφίες, οι έγχρωμες σπάνιζαν. Το ίδιο και στο σινεμά.
Σιγά-σιγά, το χρώμα μπήκε στη ζωή μας. Με τον έγχρωμο κινηματογράφο, τα μαυρόασπρα φιλμ σπάνιζαν πια και απευθύνονταν σε σινεφίλ. Οι φωτογραφίες στις εφημερίδες και η τηλεόραση πήραν χρώμα. Η έγχρωμη, κινούμενη εικόνα εισέβαλε στη ζωή μας κι έγινε παντοδύναμη.
Έτσι φτάσαμε σήμερα να ζούμε με την εικόνα.
Τα life style περιοδικά πουλάνε εικόνες των «επωνύμων», μικρών και μεγάλων.
Η πολιτική έγινε τηλεοπτική εικόνα. Κανείς δεν ακούει τι λένε οι πολιτικοί στις συνεντεύξεις και στις τηλεμαχίες. Όλοι βλέπουν κινήσεις και ντύσιμο.
Το πλήθος των βιβλίων μαγειρικής πουλάνε στην πραγματικότητα εικόνες λαχταριστών πιάτων. Κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να δοκιμάσει τις συνταγές. Ο Μαμαλάκης, ο Παρλιάρος και η Βέφα απογειώθηκαν όταν βγήκαν στην τηλεόραση και πούλησαν κινούμενη εικόνα.
Αυτή η υποκατάσταση του πραγματικού με το είδωλό του, την εικόνα του, δεν διαφέρει από την πορνογραφία. Κι εκεί, λατρεύεται και καταναλίσκεται η εικόνα, όχι η πραγματικότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου