Οι δημοσιογράφοι έχουν πλάκα με τα κλισέ τους. Στην καθημερινή αγωνία τους να γράψουν ή να πουν κάτι που θα εντυπωσιάσει, αντί να επικεντρωθούν στην ουσία του θέματος, καταφεύγουν στην ευκολία του κλισέ.
Ιδού μερικά παραδείγματα:
- Προτιμούν το τρομοκρατικό "επάρατη νόσος" αντί "καρκίνος".
- "Βάλτε μια άνω τελεία" λανσάρισε πρώτος ο κ. Παναγιωτόπουλος για να διακόψει προσωρινά τον τηλεοπτικό καλεσμένο του. Κι ύστερα έγινε σημαία και πήρε σβάρνα όλα τα κανάλια και τα ραδιόφωνα.
- Τα ρήματα προσδιορίζω, συμφωνώ, καθορίζω, αποφασίζω και τα συναφή έχουν αντικατασταθεί από το πιασάρικο "κλειδώνω". Έτσι έχουμε: "Η ημερομηνία κλείδωσε...", "τα μέτρα κλείδωσαν..." κλπ. Δεν υπάρχει πλέον δελτίο ειδήσεων (τηλεοπτικό ή ραδιοφωνικό), δεν υπάρχει ρεπορτάζ ή άρθρο στον τύπο, που να μην περιέχει πεντέξι "κλειδώματα". Η κατάχρηση κατέστρεψε την όποια αρχική πρωτοτυπία της λέξης.
- Ωσαύτως, κάθε υπουργός, βουλευτής, δήμαρχος, συνδικαλιστής, ή πρόεδρος δημόσιου οργανισμού, που σέβεται τον εαυτό του, φροντίζει να διατυμπανίσει την δική του "κόκκινη γραμμή", σύμφωνα με την δημοσιογραφική φρασεολογία.
Προχθές άκουσα, από νέο ρεπόρτερ, το αμίμητο : "Οι κόκκινες γραμμές για τον υπουργό κ. Τάδε κλείδωσαν και είναι...". Αμπαλάζ δύο-σε-ένα!.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου