Φίλε επισκέπτη,

Καλωσόρισες στο ιστολόγιό μου .

Είμαι ο Άρης Γαβριηλίδης γεννημένος το 1948 στον Πειραιά. Σπούδασα οικονομικά στην Νομική Αθηνών και σταδιοδρόμησα ως διευθυντικό στέλεχος σε ναυτιλιακές τράπεζες και επιχειρήσεις. Τώρα ασχολούμαι αποκλειστικά με τις δύο παλιές μου αγάπες: τη συγγραφή βιβλίων και την μικρογλυπτική (readymade, assemblance art)

Εδώ καταγράφω όσες από τις σκέψεις μου θεωρώ ότι αξίζει τον κόπο να δημοσιευτούν. Εκθέτω επίσης φωτογραφίες από τα τεχνουργήματά μου, παρμένες από την "γκαλερί" της προσωπικής μου ιστοσελίδας: http://www.arisgavriilidis.gr/

Διευκρίνιση: ο τίτλος του blog, Aris-tourgimata, δεν οφείλεται σε οίηση αλλά σε λογοπαίγνιο: συνδυάζει το όνομά μου (Άρης) με τα δημι-ουργήματά μου (σκέψεις και τεχνουργήματα).

Φίλε επισκέπτη, ελπίζω να βρεις το ιστολόγιό μου ενδιαφέρον. Το σχόλιά σου ευπρόσδεκτα.

Σε περιμένω και:

Στην ιστοσελίδα μου: http://arisgavriilidis.gr/
στο Facebook: Aris Gavriilidis
στο Twitter: @agavriel1

EMAIL

215. Η μυρωδιά του χαρτιού

Είμαι λάτρης του χαρτιού. Και του τυπωμένου και του άγραφου, που περιμένει να το γράψω.

Θυμάμαι ακόμη την μεθυστική μυρωδιά των πρώτων μαθητικών βιβλίων, ιδιαίτερα των αναγνωστικών, και στη συνέχεια, όλων των βιβλίων. Θυμάμαι και τις ριγωτές σελίδες των τετραδίων αλλά και τις τετρασέλιδες «κόλλες αναφοράς» των μαθητικών διαγωνισμάτων. Το άγραφο χαρτί ήταν για μένα πάντα μια πρόκληση.

Όταν, πριν από χρόνια άρχισα συστηματικά την συγγραφική μου ενασχόληση, εξοπλίσθηκα με ντοσιέ γεμάτα γραμμωτές κόλλες, ογκώδη τετράδια και μπλοκ. Τα πρώτα μου διηγήματα τα έγραψα με στυλό. Όταν τέλειωνα το καθένα, το διόρθωνα, το ξανάγραφα από την αρχή, το ξαναδιόρθωνα, μια διαδικασία που επαναλαμβανόταν δέκα με δεκαπέντε φορές.

Στο μεταξύ άρχισε η μύησή μου στα μυστήρια του ηλεκτρονικού υπολογιστή. Γρήγορα κατάλαβα τις τεράστιες δυνατότης και τις ευκολίες που παρέχει στη συγγραφή: γράφεις πεντακάθαρα και ευανάγνωστα, σβήνεις, διορθώνεις, διαγράφεις, μεταφέρεις, ανευρίσκεις εύκολα φράσεις, αποθηκεύεις,  αποστέλλεις.

Το χαρτικό που είχα αγοράσει έμεινε τελικά αχρησιμοποίητο. Προχτές, πήρα την απόφαση και, αφού το οσμίσθηκα για τελευταία φορά, με πόνο καρδιάς, το έστειλα στην ανακύκλωση.

Με την έλευση του ηλεκτρονικού βιβλίου, σε λίγο θα μείνω με την νοσταλγία της μυρωδιάς του χαρτιού.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου