Τους άγγελους τους φανταζόμαστε σαν την προσωποποίηση του εντελώς άκακου πλάσματος. Δεν ζηλεύουν, δεν φθονούν, δεν υποσκάπτουν, δεν βυσσοδομούν, δεν βλάπτουν, δεν παραβαίνουν καμία από τις δέκα εντολές.
Υπάρχουν ανθρώπινα πλάσματα πάνω στη γη που να τα κάνουν όλα αυτά; Ναι, τα παιδιά, και από αυτά τα βρέφη, θα έλεγε κανείς.
Κι όμως, υπάρχουν κι άλλα. Γεννιούνται, μεγαλώνουν, ενηλικιώνονται, πεθαίνουν σε μεγάλη ηλικία, όπως όλοι μας. Είναι πολλοί, κυκλοφορούν μεταξύ μας και βρίσκονται σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου. Ο καθένας μας ξέρει τουλάχιστον πέντε από αυτούς.
Όχι, δεν είναι οι ασκητές και οι άγιοι γιατί κι εκείνοι από τις ανθρώπινες κακίες και αδυναμίες τους προσπαθούν να απαλλαγούν. Είναι οι διανοητικά ανάπηροι. Η αθωότητα είναι το κύριο χαρακτηριστικό τους.
Ενώ οι άγγελοι βοηθούν τους ανθρώπους, οι διανοητικά ανάπηροι χρειάζονται την βοήθεια των άλλων ανθρώπων για να επιβιώσουν. Τον ρόλο αυτό τον παίζουν οι οικογένειές τους. Οι γονείς τους, κατ’ αρχήν, και στη συνέχεια τα αδέλφια τους. Αυτό βέβαια δεν ισχύει πάντα. Υπάρχουν «πατέρες» που εγκατέλειψαν την γυναίκα τους αφήνοντας την να τα βγάλει πέρα μόνη της, με το διανοητικά ανάπηρο παιδί τους. Υπάρχουν και γονείς που το εγκατέλειψαν σε κάποιο ίδρυμα και το ξεχνούν.
Υπάρχει κάτι κοινό ανάμεσα στον Χριστό και στους διανοητικά ανάπηρους. Τον μεν οι άνθρωποι καταδίωξαν μέχρι σταυρώσεως, τους δε καταδίωκαν και συνεχίζουν να καταδιώκουν. Θυμηθείτε: Εξολοθρεμός (Καιάδας, Χίτλερ). Ο «τρελός του χωριού». Το κολαστήριο της Λέρου. Το κοινωνικό στίγμα στην οικογένεια. Οι βιασμοί τους.
Δεν πιστεύω στην ύπαρξη των αγγέλων. Αν υπάρχουν, θα έχουν την μορφή των διανοητικώς ανάπηρων. Αν όλοι μας τους βλέπαμε έτσι, ίσως κάτι να άλλαζε.
(Εικονίζεται το έργο μου "Άγγελος"
φτιαγμένο με τέσσερα όστρακα)
φτιαγμένο με τέσσερα όστρακα)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου