495. Μη βάζετε όλα τα αυγά σε ένα καλάθι

Είναι γνωστό ότι τα μέλη των βασιλικών οικογενειών δεν ταξιδεύουν ποτέ με το ίδιο αεροπλάνο, για να μην ξεκληριστούν σε περίπτωση δυστυχήματος. Το ίδιο ισχύει και σε μη γαλαζοαίματους: Πολλές αθλητικές ομάδες που παίζουν στο εξωτερικό δεν μπαίνουν στο ίδιο αεροπλάνο ενώ οι επικεφαλής μεγάλων επιχειρήσεων ταξιδεύουν χωριστά. Εδώ εφαρμόζεται η συμβουλή να μην βάζουμε όλα μας τα αυγά στο ίδιο καλάθι αλλά σε διαφορετικά ώστε αν πέσει  το ένα να διασωθούν τα υπόλοιπα.  

Αυτή η συμβουλή έχει πολλές εφαρμογές στον επαγγελματική αλλά και στην προσωπική μας ζωή. Είναι η αρχή της διασποράς του κινδύνου.  Ας πάρουμε παράδειγμα μια εταιρεία που αγοράζει τις πρώτες ύλες από μία μόνο πηγή. Αν υπάρξουν αλλαγές, γεωπολιτικές ή άλλες, που αναγκάσουν την διακοπή του εφοδιασμού, τότε η εταιρεία θα βρεθεί χωρίς πρώτες ύλες και πιθανόν να κλείσει. Το ίδιο θα συμβεί αν έχει μόνο ένα πελάτη που  αγοράζει ολόκληρη την παραγωγή της εταιρείας και του συμβεί κάτι, π.χ. αν πτωχεύσει.

Με τη ίδιο τρόπο σκεπτόμενες οι τράπεζες προτιμούν να δώσουν μικρότερα δάνεια σε περισσότερους πελάτες παρά μεγαλύτερα σε λιγότερους. Το ίδιο και με τις καταθέσεις: προτιμότερες οι μικρότερες από πολλούς παρά οι πολύ μεγάλες από λίγους οι οποίου αν τις αποσύρουν θα τους δημιουργήσουν πρόβλημα ρευστότητας. Κι ακόμη, οι κεντρικές τράπεζες των χωρών (σε εμάς η Τράπεζα της Ελλάδος) προτιμά να διατηρεί τα ρευστά αποθεματικά της σε περισσότερα από ένα νόμισμα, συμπεριλαμβανομένου του χρυσού, που σε περίπτωση υποτίμησής του,  θα εξανέμιζε μέρος της αξίας τους.   

Ας πάμε τώρα στην προσωπική μας ζωή. Η γιαγιά μου έλεγε ένα  χιουμοριστικό στιχάκι, που συνηθιζόταν στην πατρίδα της, την Σμύρνη: "όποιος έχει δυο αγαπητικιές / έχει χαρά μεγάλη, / όταν θυμώνει με την μια / πηγαίνει με την άλλη".  Με αυτό δεν υπονοώ, φυσικά ότι πρέπει να ακολουθούμε την έμμεση συμβουλή του άγνωστου στιχοπλόκου. Υπάρχουν άλλες, πιο πρακτικές εφαρμογές. Η πιο σημαντική είναι η επένδυση των αποταμιευμάτων  μας.

Πριν κάποια χρόνια,  πολλοί έβαλαν ό,τι είχαν και δεν είχαν στην φούσκα του Ελληνικού χρηματιστηρίου, μαγεμένοι από τα καθημερινά υψηλά κέρδη. Στο τέλος έχασαν όχι μόνο τα κέρδη αλλά και μεγάλο μέρος του κεφαλαίου τους. Άλλοι, αγόρασαν ομόλογα του Ελληνικού δημοσίου, μια πολύ συντηρητική επένδυση χωρίς ίχνος  κερδοσκοπίας. Με έκπληξη και σπαραγμό καρδιάς τα είδαν να κουρεύονται δραστικά. Άλλοι, επίσης συντηρητικοί, επένδυσαν σε ακίνητα και είδαν με την κρίση την αξία τους να μειώνεται στο μισό και να υποχρεούνται να πληρώσουν φόρους για την κατοχή τους. Οι κοινός παρονομαστής και των τριών δεν ήταν η λαθεμένη επιλογή τους αλλά η μονομέρεια της επιλογής τους.  Βεβαίως, κανένας δεν  μπορούσε εύκολα να φανταστεί  τις συνέπειες της κρίσης στις επενδύσεις μας. Όμως, η διασπορά του κινδύνου  μας προφυλάσσει ως ένα βαθμό,  από αυτό ακριβώς, τον  απρόβλεπτο κίνδυνο.   

Αναφορικά με τις επενδύσεις μας, η αρχή της διασποράς του κινδύνου δεν μας υπαγορεύει την κατανομή σε καλάθια που θα έχουν οπωσδήποτε τον  ίδιο αριθμό αυγών. Ανάλογα με την περίπτωση, θα σταθμίζουμε κάθε φορά  πού θα βάλουμε περισσότερα και πού λιγότερα.  Κριτήριό μας θα είναι η ισορροπία ανάμεσα στο ρίσκο που είμαστε διατεθειμένοι να αναλάβουμε και στην απόδοση που επιδιώκουμε, έχοντας κατά νου ότι όσο μεγαλύτερο είναι το ρίσκο τόσο μεγαλύτερη η απόδοση.      

Αν δεν ακολουθούμε την συμβουλή αυτού του άρθρου, κινδυνεύουμε να χάσουμε και τα αυγά και τα καλάθια...

(Από την στήλη μου "Εμπειρικές συμβουλές αυτοβελτίωσης" στο διαδικτυακό περιοδικό Flow Magazine") 

494. Το ντύσιμο στο χώρο της εργασίας

Πρωτοέπιασα δουλειά σε μια μεγάλη ξένη τράπεζα ως απλός υπάλληλος με την υπόσχεση του διευθυντή ότι "συνηθίζουμε να προωθούμε τα ικανά μας στελέχη". Έδωσα διορία έξι μήνες στον εαυτό μου πριν να ψάξω  αλλού δουλειά. Παρατήρησα ότι όλα τα στελέχη της τράπεζας που προορίζονταν να καταλάβουν ή είχαν καταλάβει υψηλές θέσεις στην ιεραρχία ήταν ντυμένα με σακάκι και γραβάτα. Τους μιμήθηκα, μολονότι οι απλοί υπάλληλοι στο τμήμα που εργαζόμουν ντύνονταν απλά. Ήθελα να μεταφέρω το μήνυμα προς τα επάνω ότι "προσέξτε με, έχω τα προσόντα, είμαι έτοιμος, θέλω να γίνω ένας από εσάς", δουλεύοντας παράλληλα σκληρά και φιλότιμα. Σε έξι μήνες με κάλεσε ο διευθυντής για να μου ανακοινώσει το ευχάριστο νέο της προαγωγής. 

Από τότε είχα καταλάβει ότι το ντύσιμο στον εργασιακό χώρο είναι κώδικας που εκπέμπει μηνύματα. Όταν έρχεσαι σε επαφή με πελάτες για να συζητήσεις επαγγελματικά δεν μπορείς να φοράς μπλου τζιν, έστω κι αν είσαι χαμηλόβαθμος. Εκείνη την στιγμή εκπροσωπείς την  εταιρεία σου και προβάλλεις το κύρος της. Μα κι αν ακόμη η δουλειά σου δεν σε φέρνει σε επαφή με τον έξω κόσμο, οφείλεις να ντύνεσαι κόσμια. Χωρίς μπλου τζιν (και μάλιστα σχισμένο), αθλητικά παπούτσια, παρδαλά πουλόβερ ή πουκάμισα, υπερβολικά κοντή ή στενή φούστα. Αυτά τα ρούχα είναι κατάλληλα για εκδρομή, πικ νικ  ή βόλτα στα μπαράκια.  Όχι για την δουλειά.  Η κοσμιότητα στο ντύσιμο δείχνει σεβασμό στην ίδια την δουλειά μας, στους συναδέλφους και τελικά στον ίδιο τον εαυτό μας. 

Γενικότερα, κάθε εργασιακός χώρος έχει τους δικούς του κώδικες ντυσίματος, που ο κάθε εργαζόμενος εκεί οφείλει να σεβαστεί. Όπως λένε και οι αγγλοσάξωνες "when in Rome, behave like the Romans" (όταν βρίσκεσαι στη Ρώμη να συμπεριφέρεσαι όπως οι Ρωμαίοι).

Το τυπικό ντύσιμο του στελέχους μιας επιχείρησης απαιτεί σκούρο μπλε κοστούμι με λεπτή ρίγα, (pin striped), λευκό ή γαλάζιο μακρυμάνικο πουκάμισο (ακόμη και το καλοκαίρι), γραβάτα που καλύπτει την αγκράφα, μανικετόκουμπα (όχι απαραίτητα), παπούτσια τα κλασικά με κορδόνια και τρυπούλες, ζώνη και κάλτσες μαύρες, χαρτοφύλακας δερμάτινος. Ανάλογο ντύσιμο για τις γυναίκες με ταγιέρ και κοστούμια. Αυτή η ομοιομορφία είναι ομολογουμένως αστεία καμιά φορά. Ενίοτε διασκέδαζα σε κάποια συνέδρια βλέποντας τις μπλε σκούρες πλάτες των συμμετεχόντων στα μπροστινά μου καθίσματα. Αλλά και όταν με ένα ποτήρι στο χέρι κάναμε πηγαδάκι, έβλεπα τα πανομοιότυπα παπούτσια μας.

Στις τέσσερις δεκαετίες της καριέρας μου έλιωσα δεκάδες κοστούμια, μακρυμάνικα πουκάμισα και κλειστά παπούτσια και κράτησα για ενθύμιο όλες μου τις γραβάτες που αντανακλούν τη μόδα της κάθε εποχής: φαρδιές, στενές, μεταξωτές, πλεχτές, ριγέ, εμπριμέ, μονόχρωμες, ή με επαναλαμβανόμενα σχεδιάκια. Ήταν τόσο μεγάλη η ταύτιση του επαγγέλματός μου με την γραβάτα που έβλεπα καμιά φορά στον ύπνο μου, σαν εφιάλτη, ότι πήγαινα σε κάποια σύσκεψη χωρίς αυτήν.     

Μπορεί μερικά από αυτά που περιγράφω εδώ να φαίνονται υπερβολικά, όμως δεν είναι. Αν κάποιος θελήσει να ξεφύγει από αυτούς τους άγραφους νόμους της δεοντολογίας, κινδυνεύει να χαρακτηριστεί αντικομφορμιστής και να εισπράξει ειρωνικά σχόλια ή την παρατήρηση των ανωτέρων του.  Θυμάμαι νεαρό συνάδελφο με πολύ χαλαρωμένη γραβάτα στον οποίο ο διευθυντής τού παρατήρησε "πάλευες με κανένα;". Αλλού ο ιδιοκτήτης της εταιρείας είπε σε νεαρή γραμματέα, που φορούσε χοντρό πουλόβερ με έντονα σχέδια: "για εκδρομή ετοιμάστηκες;".

Συναφές με το ντύσιμο είναι το γενικό παρουσιαστικό. Στους άνδρες, αλογοουρές, σκουλαρίκια και εμφανή τατουάζ (εξαιρούνται οι...σεφ) δεν επιτρέπονται. Θυμίζω τον a priori αποκλεισμό από συνεντεύξεις υποψήφιων με τατουάζ από ξένη αεροπορική εταιρεία για πληρώματα καμπίνας. Στις γυναίκες, κοιλίτσες έξω, σκουλαρίκια εκτός αφτιών, τατουάζ και τολμηρό ντύσιμο ή έντονο μακιγιάζ  είναι ανεπιθύμητα. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, σημειώνω ότι εδώ απλά καταγράφω μια κατάσταση που υπάρχει στον κόσμο των επιχειρήσεων, ανεξάρτητα από τις όποιες προσωπικές μου απόψεις πάνω στο θέμα. 

 

Η παροιμία λέει πως τα ρούχα δεν κάνουν τον παπά. Τον υπάλληλο όμως σίγουρα τον κάνουν,.

(Από την στήλη μου "Εμπειρικές συμβουλές αυτοβελτίωσης" στο διαδικτυακό περιοδικό Flow Magazine:
http://www.flowmagazine.gr/article/view/to_ntusimo_sto_xoro_tis_ergasias) 

493. Πόσο εύκολος είναι ο γάμος μεταξύ συναδέλφων;

Είναι γνωστό πως ένας από τους πιο συνηθισμένους τόπους γνωριμίας ανάμεσα σε δυο νέους είναι ο τόπος εργασίας τους. Τι πιο φυσικό, άλλωστε; Βλέπονται καθημερινά για πολλές ώρες, στη δουλειά πηγαίνουν  περιποιημένοι και όχι ατημέλητοι, ζυγίζει κρυφά ο ένας τον χαρακτήρα του άλλου και εύκολα μια αμοιβαία συμπάθεια μπορεί να οδηγήσει σε μια πρώτη συνάντηση εκτός εργασίας και από εκεί, ενδεχομένως σε γάμο.

Ένας γάμος ανάμεσα σε συναδέλφους έχει πλεονεκτήματα έχει όμως και μειονεκτήματα. Ας αρχίσουμε από τα πρώτα. Τα κοινά επαγγελματικά ενδιαφέροντα που υπάρχουν εκ των πραγμάτων δημιουργούν μια γερή βάση για την επικοινωνία του ζευγαριού. Διευκολύνεται η αλληλοκατανόηση σε προβλήματα που μπορούν να προκύψουν στον κοινό χώρο της εργασίας και δίνουν την δυνατότητα παροχή συμβουλής του ενός προς τον άλλο. Σε πρακτικό επίπεδο, μπορούν να χρησιμοποιήσουν το ίδιο μεταφορικό μέσον, ελαχιστοποιώντας τα έξοδα μετακίνησης. Κι ακόμη, ένα κοινό ωράριο ελαχιστοποιεί τον χρόνο της κοινής απουσίας τους από το σπίτι προς όφελος των παιδιών.

Ας πάμε τώρα στα μειονεκτήματα. Ένα από τα ερωτήματα που έπρεπε να απαντήσω στη φόρμα της αίτησης για πρόσληψη στη πρώτη που εργασία, σε ξένη τράπεζα, ήταν αν είχα συγγενείς που εργάζονταν ήδη εκεί. Αργότερα έμαθα τον λόγο της ερώτησης. Η τράπεζα απέφευγε το ενδεχόμενο να έχει υπαλλήλους παντρεμένα ζευγάρια. Ο βασικός λόγος ήταν η ασφάλειά της αφού, δεδομένης της ευαίσθητης φύσης των εργασιών της, ένα ζευγάρι θα μπορούσε πιο εύκολα να συνεννοηθεί και να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για ατασθαλίες. Όταν συνέβαινε δυο ήδη υπάλληλοι να παντρεύονται φυσικά δεν απέλυε τον ένα από τους δύο αλλά φρόντιζε να τους βάλει να εργάζονται σε διαφορετικά τμήματα, άσχετα μεταξύ τους για προφανείς λόγους. Αυτή η πολιτική ακολουθείται από αρκετές μεγάλες εταιρείες.

Ένα άλλο μειονέκτημα είναι ότι το ρίσκο από το γεγονός ότι το οικογενειακό εισόδημα προέρχεται από τον ίδιο εργοδότη. Αν λοιπόν συμβεί κάτι έκτακτο και η εταιρεία σταματήσει τις δραστηριότητές της και κλείσει επειδή π.χ. πτώχευσε ή μετέφερε τις δραστηριότητές της σε άλλη πόλη ή χώρα, τότε και τα δύο μέλη θα βρεθούν χωρίς δουλειά. Ενώ αν εργάζονταν σε διαφορετικούς εργοδότες τουλάχιστον ο ένας θα διατηρούσε την δουλειά του.

Οι σχέσεις με τον εργοδότη, τους προϊσταμένους ή τους άλλους συναδέλφους δεν είναι πάντοτε ομαλές. Μπορεί να διαταραχθούν πρόσκαιρα από ένα πρόβλημα, μια παρεξήγηση, μια άδικη παρατήρηση κλπ. Σε αυτή την περίπτωση είναι φυσικό να δημιουργηθούν αρνητικά αισθήματα από πλευράς και του άλλου μέρους του ζευγαριού, που δεν εμπλέκεται στην υπόθεση. Αν για παράδειγμα ο προϊστάμενος κάνει μια παρατήρηση στην υπάλληλο που εκείνη θεωρεί άδικη θα δημιουργηθούν αρνητικά αισθήματα όχι μόνο στην ίδια αλλά και στον σύζυγός της, που ενδέχεται να μπλέξουν περισσότερο την υπόθεση.     

Στην περίπτωση που οι παντρεμένοι συνάδελφοι κάνουν παρόμοια εργασία υπάρχει ο κίνδυνος να αναπτυχτεί επαγγελματική αντιζηλία, ανταγωνισμός αναμεταξύ τους, που μπορεί να δηλητηριάσει τις σχέσεις τους. Αυτό είναι πιο πιθανό να συμβεί εκ μέρους του συζύγου αν  θεωρήσει ότι η γυναίκα του  τον προσπερνά παίρνοντας προαγωγή ή αμείβεται περισσότερο από τον ίδιο.   

Θυμάμαι το παράπονο που εξέφραζε μια συνάδελφος της οποίας ο σύζυγος όχι μόνο δούλευε στην ίδια εταιρεία αλλά και στον ίδιο όροφο και μάλιστα λίγα μέτρα μακριά της. "Δεν φτάνει που τον βλέπω όλη την ώρα στο σπίτι, τον έχω κι εδώ μπροστά μου, όλη την ημέρα. Τον βαρέθηκα πια" έλεγε γελώντας θυμωμένα. Ο καθένας μας ας βάλει τον εαυτό του στη θέση της και θα την καταλάβει καλλίτερα. 

                                                   ---

(Aπό την στήλη μου "Εμπειρικές συμβουλές αυτοβελτίωσης" στο Flow Magazine:http://www.flowmagazine.gr/article/view/poso_eukolos_einai_o_gamos_metaksu_sunadelfon/category/personal_development

492. Η διόλου κοινή "κοινή λογική".

Σε αντίθεση με τα άλογα ζώα, ο άνθρωπος διαθέτει λογική. Άλλος περισσότερη άλλος λιγότερη. Η λογική μελετήθηκε σε πολλούς αρχαίους πολιτισμούς και βεβαίως στην Ελλάδα. Στη Δύση, η λογική καθιερώθηκε ως επίσημος κλάδος από τον Αριστοτέλη, ο οποίος της έδωσε θεμελιώδη θέση στη φιλοσοφία. 

Υπάρχει όμως μια μεγάλη σειρά παραγόντων που αμβλύνουν την ικανότητά του ανθρώπου, μόνιμα ή προσωρινά, να σκέφτεται λογικά. Ποιοι είναι αυτοί; Προλήψεις, δεισιδαιμονίες, φανατισμοί κάθε είδους (πολιτικοί, πολιτιστικοί, θρησκευτικοί, ποδοσφαιρικοί, σοβινιστικοί), έρωτες, πάθη, μίση, ναρκωτικά, θυμός, φθόνος, συμφέρον, οίηση, εγωπάθεια, άγνοια, απαιδευσιά  και πολλά άλλα.

Φαντάζομαι τον άνθρωπο να πορεύεται γυμνός σε ένα δάσος, το δάσος της λογικής. Το διάβα του φράζουν πυκνά κλαδιά, αγκάθια και τριβόλια, βάτοι, αναρριχητικά φυτά κρεμάμενα από τα δέντρα. Τα εμπόδια αυτά είναι όλοι οι πιο πάνω παράγοντες που αμβλύνουν την λογική. Το μόνο όπλο που διαθέτει ο άνθρωπος για να περάσει είναι μια ματσέτα, το πλατύ μαχαίρι με το οποίο οι ιθαγενείς ανοίγουν το δρόμο τους μέσα στη ζούγκλα. Το όπλο αυτό είναι ο κοινός νους.   

Πολύ συχνά διαπιστώνουμε ότι το εργαλείο αυτό δεν είναι αρκετό. Η ματσέτα είναι ελαττωματική ή στομωμένη. Κι επειδή δύσκολα αντιλαμβανόμαστε την αναποτελεσματικότητά της στον εαυτό μας, την βλέπουμε στους άλλους. Για παράδειγμα, ο φίλος μου, ο Γιώργος, αρειμάνιος καπνιστής, ουδόλως ανησυχεί για την υγεία του αφού, όπως λέει "υπάρχουν καπνιστές που έφτασαν τα εκατό".  Ας αφήσουμε όμως τον φίλο μου να καπνίζει αμέριμνος και ας σκεφτεί ο καθένας από εμάς πόσους Γιώργηδες γνωρίζει που σκέφτονται επιπόλαια, ανόητα ή βλακωδώς.

Η άσκηση της κοινής λογικής είναι αναμφίβολα χρήσιμη στην ιδιωτική μας ζωή αλλά απολύτως αναγκαία στην επαγγελματική. Είναι αυτή που κάνει να ξεχωρίζει ο καλός επαγγελματίας, υπάλληλος ή τεχνίτης  από τον μέτριο ή τον κακό. Συχνά, αυτό που ονομάζουμε ταλέντο, τύχη και ικανότητα σε έναν άνθρωπο δεν είναι παρά ο συνδυασμός κοινής λογικής με σκληρή δουλειά.  

Η κοινή λογική δεν είναι τόσο διαδεδομένη όσο υποδηλώνει το όνομά της. Ο Ουίνστον Τσώρτσιλ συνόψισε σε ένα λογοπαίγνιο την αλήθεια αυτή: "Η κοινή λογική δεν είναι τόσο κοινή όσο οι κοινοί άνθρωποι νομίζουν" (Common sense is not as common as common people think). Αυτό δείχνει ότι η έλλειψή της δεν γνωρίζει ούτε γεωγραφικά ούτε χρονικά όρια. Τουτέστιν, ενδημεί σε όλες τις χώρες και σε όλες τις εποχές.

Δυστυχώς η σπανιότητα της κοινής λογικής δεν ισχύει μόνο για εμάς, τους κοινούς πολίτες, αλλά και για πολλούς από τους πολιτικούς μας και γενικότερα του ταγούς, πνευματικούς και μη. Φαντάζομαι πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή μας αν συνέβαινε το αντίθετο.  Επιπλέον, η έλλειψη κοινής λογικής μάς κάνει εύκολα θύματα εκμετάλλευσης από ποικίλα συμφέροντα (οικονομικά, πολιτικά κλπ) που ποντάρουν ακριβώς στην συνεπακόλουθη ευήθειά μας.

Επειδή δεν μπορούμε να ακονίσουμε την πνευματική ματσέτα των άλλων, ας φροντίσουμε την δική μας. Να την ξεσκουριάσουμε και να την τροχίσουμε. Πως; Προσπαθώντας συνειδητά να σκεφτόμαστε ορθολογιστικά. Για δικό μας όφελος αλλά και της κοινωνίας που ζούμε. 

                                              - - -

(Από την στήλη μου "Εμπειρικές συμβουλές αυτοβελτίωσης" στο Flow magazine: http://www.flowmagazine.gr/article/view/i_diolou_koini_koini_logiki/category/personal_development)

491. Πώς ένας περίπατος στη φύση λύνει προβλήματα

Την συσχέτιση ανάμεσα σε ένα περίπατο στη φύση και στη λύση προβλημάτων ανακάλυψα συμπτωματικά πριν από πολλά χρόνια. Ένα φθινοπωρινό Σάββατο, βρέθηκα για βόλτα σε ένα χωματόδρομο στην Πεντέλη. Ήμουν σύννους και κατηφής γιατί κάποιο σοβαρό επαγγελματικό πρόβλημα με απασχολούσε. Έσερνα βαρύθυμα τα βήματά μου με το κεφάλι κάτω.

Σύντομα όμως διαπίστωσα πως όσο περπατούσα τόσο καλλίτερα αισθανόμουν. Σαν να ήμουν φορτωμένος με σακιά άμμου και κάθε τόσο ένα τσουβαλάκι έπεφτε από πάνω μου. Τα πόδια μου πια, αντί να τα σέρνω, με κουβαλούσαν εκείνα.

Σήκωσα το κεφάλι, και παρατήρησα γύρω μου την φύση. Πλάι μου η πλαγιά του βουνού, καταπράσινη από τα πεύκα, κατηφόριζε στην Ανατολική Αττική. Στα πόδια της, η καταγάλανη θάλασσα και απέναντι  η Εύβοια. «Εδώ» είπα στον εαυτό μου «υπάρχουν ομορφιές που τις κοιτούσες μα δεν τις έβλεπες».

Συνέχισα το περπάτημα. Πόσο ωραία έδενε το γαλάζιο του ουρανού, το μπλε της θάλασσας με το καφέ του χώματος της πλαγιάς και το λευκό των σύννεφων που ταξίδευαν απαλά σπρωγμένα από το αεράκι. Η παλέτα της φύσης είχε βάψει τα πάντα με μια μαγευτική αρμονία.

Έσκυψα και έκοψα ένα μικροσκοπικό αγριολούλουδο που άλλοτε θα προσπερνούσα δίχως να προσέξω καν την παρουσία του. Τέλειος συνδυασμός του κίτρινου, του μοβ και του λευκού. Ένα θαύμα. Τότε κατάλαβα τι εννοούσε ο Βούδας όταν έλεγε: «Αν μπορούσαμε να δούμε καθαρά το θαύμα ενός μονάχα λουλουδιού, θα άλλαζε όλη η ζωή μας».

Συνέχισα μαγεμένος. Πεταλουδίτσες με προσπερνούσαν κι άλλες με τριγυρνούσαν όπως τα δελφίνια το καράβι.

Τα μάτια μου θαρρείς πως άνοιξαν και έβλεπα για πρώτη φορά τα πράγματα που ήσαν εκεί και με πρόσμεναν να τα ανακαλύψω και να τα θαυμάσω. Όλα τα δημιουργήματα της φύσης, μικρά και μεγάλα λες κι ήσαν σοφά  τοποθετημένα από άριστο ντεκορατέρ σε μια διαρκή υπαίθρια έκθεση. Απολάμβανα με τις αισθήσεις μου όλο αυτό το μεγαλείο.

Και τότε ανοίξανε τα αυτιά μου στους ήχους που δεν άκουγα γιατί δεν τους πρόσεχα: τα τιτιβίσματα των πουλιών, το θρόισμα της αύρας στα κλαδιά των δέντρων, τον βόμβο του χρυσοπράσινου σκαραβαίου που πετούσε δίπλα μου.

Κι άνοιξαν τα ρουθούνια μου και οσφράνθηκα την πιπεράτη μυρωδιά που σε λιγώνει, καθώς αναδυόταν από τις ξερές πευκοβελόνες στο χώμα, νοτισμένες από την χθεσινή βροχή.

Κοντοστάθηκα σε μια πηγή που ξέχυνε το παγωμένο της νερό. Έσκυψα και ήπια, αφού έδιωξα τις μέλισσες που ποτίζονταν κι αυτές. Δεν  διψούσα. Ήπια έτσι, για να βάλω και τα χείλη μου σ’ αυτό το πανηγύρι των αισθήσεων.

Σε λίγο πήρα τον δρόμο του γυρισμού. Κάθε τόσο σταματούσα για να πάρω ενθύμια από αυτή την εκδρομή στην φύση. Δυο τσακμακόπετρες για να εντυπωσιάσω το βαφτιστήρι μου, τον Βαγγέλη, με τις σπίθες που πετούν όταν τις τρίβεις στο σκοτάδι. Ένα κομμάτι φλούδα από ξεραμένο πεύκο που σκαλίζοντάς το  φτιάχνεις βαρκάκι, όπως κάναμε μικροί στην κατασκήνωση, για να παίζει ο Βαγγελάκης.

Μιλώντας για παιχνίδια, σκέφτηκα ότι το πιο μεγάλο, το πιο υπέροχο και το πιο τρελό παιχνίδι στον κόσμο, είναι ο ίδιος ο κόσμος. Τεράστιος, τέλειος, απύθμενης φαντασίας!

Γυρνώντας στο αυτοκίνητο ένιωθα μια μεγάλη ψυχική ευφορία. Το άγχος μου είχε εξαφανιστεί και το επαγγελματικό πρόβλημα που με βασάνιζε όταν ήλθα, τώρα μίκρυνε. Γρήγορα μάλιστα, με ξεκάθαρο πλέον μυαλό, βρήκα την λύση του.

Έκτοτε το καθιέρωσα. Όποτε νιώθω πιεσμένος για οποιονδήποτε λόγο, καταφεύγω στην φύση. Αν έχω και κάποιον άλλο για συντροφιά μοιράζομαι μαζί του τις εντυπώσεις και τις σκέψεις μου. Είναι κι αυτό μια διαφορετική εμπειρία και απόλαυση.

Και κάτι τελευταίο αλλά σημαντικό. Αν πρόκειται να πάρω κάποια σοβαρή απόφαση, ο περίπατος στην φύση με βοηθά αφάνταστα. Επικεντρώνομαι στις παραμέτρους του προβλήματος, τις αναλύω και, ήρεμα και νηφάλια, καταλήγω στην σωστή απόφαση.

Ένας περίπατος στη φύση είναι τρία φάρμακα σε ένα: αγχολυτικό, ψυχοθεραπευτικό και ψυχαγωγικό! 

(Αναδημοσίευση από την στήλη μου Εμπειρικές συμβουλές αυτοβελτίωσης στο Flow Magazine:
http://www.flowmagazine.gr/article/view/pos_enas_peripatos_sti_fusi_lunei_provlimata)

490. Το Ποτήρι της Ευτυχίας μας συμβουλεύει

Υπέρτατος σκοπός της ζωής είναι η ευτυχία. Μοιάζει με την κορυφή ενός βουνού  στην οποία όλοι επιδιώκουν να φθάσουν ακολουθώντας διάφορα μονοπάτια: θρησκεία, εσωτερική γαλήνη, διαλογισμός, νιρβάνα, έρωτας, πλούτος, δόξα, ηδονές ακόμη και ναρκωτικά.

Τι είναι όμως ευτυχία; Συχνά, η εικόνα που έχουμε στο μυαλό μας για αυτήν είναι θολή. Την θεωρούμε σαν μια μισο-θεωρητική ή μισο-πραγματική κατάσταση, αιωρούμενη κάπου ανάμεσα στις σφαίρες της πραγματικότητας και της ουτοπίας. Πιστεύουμε ότι υπάρχουν ευτυχισμένες μέρες ή ευτυχισμένες στιγμές, που όμως είναι σπάνιες και συνδέονται με ορισμένα σημαντικά γεγονότα της ζωής μας, όπως  η ημέρα του γάμου μας, της γέννησης του παιδιού μας ή όταν κερδίσουμε στο λαχείο. Τις υπόλοιπες όμως τι κάνουμε; Είμαστε ευτυχισμένοι; Η απάντηση εξαρτάται από τον τρόπο που ορίζουμε την ευτυχία.

Η ευτυχία είναι η έννοια με τους περισσότερους ορισμούς. Υποπτεύομαι πως υπάρχουν τόσοι ορισμοί όσοι και οι άνθρωποι. Συμμερίζομαι την άποψη που λέει ότι ευτυχία είναι η κατάσταση, συνήθως προσωρινή, όπου η πραγματικότητα συμπίπτει με τις επιθυμίες μας. Αντίστοιχα, δυστυχία είναι η διάσταση μεταξύ τους, οπότε δυστυχία είναι η απόσταση ανάμεσα σε επιθυμία και σε πραγματικότητα. Όσο μεγαλύτερη η απόσταση, τόσο μεγαλύτερη η δυστυχία.

Αφού εμείς ορίζουμε τις επιθυμίες μας, με δεδομένη την πραγματικότητα, εμείς καθορίζουμε την ύπαρξη ή μη της ευτυχίας μας. Παράδειγμα: Αν έχω δέκα (πραγματικότητα) και θέλω  είκοσι (επιθυμία) δεν είμαι ευτυχής. Αν έχω εκατό και θέλω διακόσια, πάλι δεν είμαι ευτυχής. Αντίθετα, αν έχω δέκα και θέλω δέκα είμαι ευτυχής. Αν έχω εκατό και θέλω εκατό πάλι είμαι ευτυχής.  Συμπέρασμα: Η ευτυχία είναι ανεξάρτητη από τον πλούτο. Άρα, ένας φτωχός μπορεί να είναι ευτυχής και ένας πλούσιος δυστυχής. Επομένως, η δημοκρατία έχει την πληρέστερη εφαρμογή της στην ευτυχία!

Το Ποτήρι της Ευτυχίας, που παρουσιάζω διεξοδικά στο βιβλίο μου "Αντίο, Άγχος", εικονογραφεί και αναλύει την ουσία της ευτυχίας και μας επισημαίνει τι πρέπει να κάνουμε και τι όχι για να επιτύχουμε τον τελικό μας στόχο: να βρούμε την ευτυχία. Μας βοηθά ακόμη να καταλάβουμε καλλίτερα αυτό που ακούμε κατά κόρον: δεν χρειάζεται να ψάξουμε αλλού για να την βρούμε αλλά μέσα μας. 

Πασίγνωστο το ευφυολόγημα του γεμάτου μέχρι την μέση ποτηριού, που ο αισιόδοξος ονομάζει μισογεμάτο και ο απαισιόδοξος μισοάδειο. Aυτό μου ενέπνευσε την εξής εικόνα: Κάθε άνθρωπος έχει μπροστά του ένα ποτήρι. Το γεμάτο μέρος του (στο εξής θα το λέμε Μισογεμάτο) περιέχει όλα τα αγαθά που κατέχει. Το άδειο μέρος του (στο εξής θα το λέμε Μισοάδειο) περιέχει όσα θέλει αλλά δεν έχει. Όταν αποκτήσει κάτι που δεν έχει, αυτό φεύγει από το Μισοάδειο και πέφτει στο Μισογεμάτο. Στο ποτήρι του ολιγαρκούς το Μισοάδειο είναι μικρό, ενώ του πλεονέκτη μεγάλο.

Όσα αγαθά και να αποκτήσει ο άνθρωπος, αυτό το ποτήρι ποτέ δεν γεμίζει. Νέες επιθυμίες έρχονται και διογκώνουν το Μισοάδειο. (Η πολιτική οικονομία το ονομάζει «το ανικανοποίητο των αναγκών»). Οι άνθρωποι έχουν μονίμως στραμμένο το βλέμμα τους στο Μισοάδειο και περιφρονούν το Μισογεμάτο. Μόλις αποκτήσουν κάτι το χαίρονται για λίγο και μετά το αγνοούν, θέλοντας τώρα κάτι άλλο που βρίσκεται, όπως είπαμε, στο Μισοάδειο. Όσο μικρότερο είναι το Μισοάδειο, τόσο ευτυχέστερος ο άνθρωπος. Όσο μεγαλύτερο, τόσο δυστυχέστερος.

Το μέγεθος του Μισογεμάτου δεν επηρεάζει κατ’ ανάγκην την ευτυχία ή την δυστυχία του ανθρώπου. Γι’ αυτό ένας πλούσιος μπορεί να είναι δυστυχής ή ένας φτωχός ευτυχής.

Τρία πράγματα καθορίζουν την ευτυχία: το μέγεθος του Μισοάδειου, ο βαθμός προσήλωσης στο Μισοάδειο και ο βαθμός απόλαυσης του  Μισογεμάτου, ανεξάρτητα από το μέγεθός του. Εμείς μεγεθύνουμε το Μισοάδειο, αφοσιωνόμαστε στο Μισοάδειο και αγνοούμε το Μισογεμάτο. Και ύστερα αναρωτιόμαστε γιατί δεν είμαστε ευτυχισμένοι.

Το μεγεθυσμένο Μισοάδειο, είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της ευτυχίας και λέγεται απληστία, ένα από τα θανάσιμα αμαρτήματα της χριστιανικής θρησκείας. Αντίστοιχα πρεσβεύουν όλες οι θρησκείες.  Αυτό είναι η αιτία κάθε κακού. Φόνος, ληστεία, κλοπή, μοιχεία, βιασμός, φθόνος, αρπαγή, απάτη, πόλεμος έχουν μόνο ένα αίτιο: την απόκτηση πράγματος που δεν μας ανήκει (έστω κι αν σαν κι αυτό έχω ήδη πολλά).

Η πρόοδος της ανθρωπότητας κρύβεται επίσης στο Μισοάδειο, αφού βελτιώνουμε διαρκώς τις συνθήκες διαβίωσής μας αποκτώντας όσα δεν έχουμε. Διαφορετικά θα ζούσαμε ακόμη σε σπηλιές. Επομένως, στο Μισοάδειο εδράζεται και το Κακό και το Καλό. Είναι σαν το μαχαίρι (σφάζεις ή χειρουργείς).

Το Ποτήρι της Ευτυχίας μας συμβουλεύει να αλλάξουμε συνήθειές και να μεταθέσουμε την προσοχή μας από το Μισοάδειο στο Μισογεμάτο, βρίσκοντας την ιδανική ισορροπία ανάμεσά τους. Εξισώνει όλους του ανθρώπους απέναντι στο δικαίωμα για ευτυχία. Πλούσιοι και φτωχοί, μορφωμένοι και αμόρφωτοι, έξυπνοι και χαζοί, νέοι και γέροι, αρτιμελείς και μη, υγιείς και ασθενείς, όλοι έχουμε ίσα δικαιώματα και ίσες ευκαιρίες μπροστά στην ευτυχία. Αρκεί να απολαμβάνουμε το όποιο Μισογεμάτο μας και να εκλογικεύουμε το Μισοάδειο μας.

Η θεωρία του Ποτηριού έχει ευρύ πεδίο εφαρμογής. Για παράδειγμα, η ηλικία. Αντί να κοιτάμε τα χρόνια που έχουμε ζήσει ενώ άλλοι πέθαναν νεότεροι, θρηνούμε τα νιάτα μας κοιτώντας το Μισοάδειο, αυτό που χάσαμε και δεν θα ξαναβρούμε (εκτός κι αν έχουμε την «τύχη» του Φάουστ).

Για να βρούμε την ευτυχία δεν έχουμε παρά να αλλάξουμε νοοτροπία. Να εξασκήσουμε τον εαυτό μου να σκέφτεται λίγο πιο διαφορετικά από πριν.  

Συνοψίζοντας, η ικανοποίηση μας με αυτά που έχουμε είναι το μεγάλο μυστικό της ευτυχίας. Η μη ικανοποίησή μας με αυτά που έχουμε είναι το μεγάλο μυστικό της ανθρώπινης προόδου. Η εύρεση της χρυσής τομής είναι το μεγάλο μυστικό της ζωής.

Αναδημοσίευση από την στήλη μου "Εμπειρικές συμβουλές αυτοβελτίωσης" στο Flow Magazine: 

http://www.flowmagazine.gr/article/view/to_potiri_tis_eutuxias_mas_sumvouleuei/category/personal_development

489. Επικοινωνώντας με τον διευθυντή σου

Επικοινωνώντας με τον διευθυντή σου

Εκτός κι αν είσαι εσύ το αφεντικό, πάντοτε, μέσα στην επιχείρηση που εργάζεσαι, υπάρχει κάποιος στον οποίο αναφέρεσαι. Ανάλογα με το μέγεθος της επιχείρησης και την μορφή της ιεραρχίας της αυτός o κάποιος είναι ο προϊστάμενος, ο διευθυντής ή ο ίδιος ο εργοδότης. Χρησιμοποιώ εδώ χάριν συντομίας το ανδρικό γένος αλλά μπορεί κάλλιστα να είναι γυναίκα: προϊσταμένη, διευθύντρια ή εργοδότρια.

Ο διευθυντής σου είναι υπεύθυνος να σε καθοδηγεί, να σε εμπνέει, να σε ελέγχει, να σε βοηθά στις δυσκολίες και να σε συμβουλεύει πώς να κάνεις την δουλειά σου καλλίτερα και ταχύτερα και βεβαίως να σε αξιολογεί.  Όσο πιο ομαλές είναι οι μεταξύ σας σχέσεις τόσο το καλλίτερο για την επιχείρηση φυσικά αλλά και για τους δυο σας. Είναι επομένως προς το συμφέρον σου να τον βοηθάς κι εσύ για να κάνει πιο άνετα την δουλειά του. Ιδού μερικές άπλες συμβουλές: 

Η συνέχεια στη στήλη μου "Εμπειρικές συμβουλές αυτοβελτίωσης, στο Flow Magazine, εδώ: 

http://www.flowmagazine.gr/article/view/epikoinonontas_me_to_dieuthunti_sou

488. "Εμπειρικές συμβουλές αυτοβελτίωσης", η στήλη μου στο Flow magazine

Αγαπητές φίλες και φίλοι, ευχαρίστως ανακοινώνω ότι η συγγραφική συνεργασία μου με το το ποιοτικό e-περιοδικό Flow Magazine παγιώθηκε με την μορφή μόνιμης στήλης με τον τίτλο "Εμπειρικές συμβουλές αυτοβελτίωσης". 

Η στήλη μου παρουσιάζεται ως εξής 

"Συνδυάζοντας το γλαφυρό ύφος του συγγραφέα και την επαγγελματική του εμπειρία τεσσάρων δεκαετιών σε διευθυντικές θέσεις, η στήλη φιλοδοξεί να προσφέρει στις αναγνώστριες και στους αναγνώστες της κάποιες συμβουλές που θα τις / τους βοηθήσουν να αυτοβελτιωθούν τόσο σε επαγγελματικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο. 

Θερμός υποστηρικτής των αρχών "εχθρός του καλού είναι το καλλίτερο και "γηράσκω αεί διδασκόμενος" ο συγγραφέας χαίρεται προκαταβολικά στην προοπτική να αξιοποιήσει την πείρα του προς όφελος των νέων εργαζόμενων, αναλογιζόμενος πόσο ωφελημένος θα ήταν εκείνος στα νιάτα του, πόσα λάθη θα είχε αποφύγει και πόσες ευκαιρίες θα είχε εκμεταλλευτεί, αν είχε τύχει να του δώσει τότε κάποιος αυτέρς τις συμβουλές. 

Η πορεία αυτής της στήλης θα είναι ένα υπέροχο ταξίδι γνώσης για τον συγγραφέα και για όσες / όσους την τιμήσουν με την ανάγνωσή τους".

Μέσα από την στήλη έχουν ήδη δημοσιευθεί πέντε άρθρα με τους εξής τίτλους:

• Η χρυσή συμβουλή-Πρόσεχε τον εαυτό σου.
• Ψυχολογώντας τους άλλους: Οι τρεις ανάγκες.
• Είναι ο μισθός το πρωτεύον κίνητρο εργασίας; 
• Τι διδάσκει το ανέκδοτο με τον γρύλλο;
• Πώς να παίρνω σωστές αποφάσεις; 

Περισσότερα εδώ:

http://www.flowmagazine.gr/user/aris_gavriilidis

487. Είναι ο μισθός το πρωτεύον κίνητρο εργασίας;

Είναι ο μισθός το πρωτεύον κίνητρο εργασίας; 

Αν έχετε την περιέργεια να μάθετε, η απάντηση δίνεται στο νέο άρθρο μου που δημοσιεύεται στο e-περιοδικό Flow magazine, εδώ:

http://www.flowmagazine.gr/article/view/einai_o_misthos_to_proteuon_kinitro_ergasias/category/personal_development

486. Ψυχολογώντας τους άλλους: οι τρεις ανάγκες

Το δεύτερο άρθρο μου στο Flow magazine με επαγγελματικές (και όχι μόνο) συμβουλές.

Ψυχολογώντας τους άλλους: οι τρεις ανάγκες
Μόλις βγήκα από το αεροδρόμιο των Βρυξελλών, τσουλώντας την βαλίτσα μου, μπήκα στον μεγάλο σιδηροδρομικό σταθμό που ήταν δίπλα. Με τα αγγλικά μου, που αγνοούσαν οι υπάλληλοι του σταθμού, τα γαλλικά τους, που δεν κατείχα εγώ, και με την πάντα πολύτιμη, για την περίσταση, διεθνή γλώσσα των χειρονομιών, έμαθα την πλατφόρμα που έπρεπε να σταθώ για να περιμένων το επόμενο τρένο για το Namur, μια κωμόπολη του Βελγίου. Προορισμός, το ξενοδοχείο που θα γινόταν το σεμινάριο "Effective sales" όπου... 

Η συνέχεια εδώ: 
http://www.flowmagazine.gr/article/view/psuxologontas_tous_allous_oi_treis_anagkes/category/personal_development

485. Χρυσή συμβουλή: Πρόσεχε τον εαυτό σου.

Αρχίζω την συνεργασία μου με τον ποιοτικό ιστότοπο flowmagazine, με μια σειρά άρθρων που θα περιέχουν συμβουλές επαγγελματικής (και όχι μόνο) αυτοβελτίωσης προς νεότερους. 

Εδώ το πρώτο με τίτλο "Χρυσή συμβουλή: Πρόσεχε τον εαυτό σου"

http://www.flowmagazine.gr/article/view/i_xrusi_sumvouli_prosexe_ton_eauto_sou/category/personal_development

484. ΜΗΝ ΑΓΓΙΖΕΤΕ...

Έργο μου με κολάζ 

483. ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΙ (Τότε- Τώρα)

 

Εικονίζεται το έργο μου "ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΙ" σε ιδέα δική μου και σκίτσο Κατερίνας Χειμωνάκη.

482. ΕΛΛΗΝΑΣ 2012

Εικονίζεται το έργο μου "ΕΛΛΗΝΑΣ 2012", από την συλλογή "Γραβάτες" (Assembling art)

481. ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ "ΑΝΤΙΟ ΠΑΧΟΣ" ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ

 

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΕΙΡΑΙΩΤΕΣ ΦΙΛΟΥΣ ΜΟΥ ΣΕ ΕΝΑ ΕΜΒΛΗΜΑΤΙΚΟ ΧΩΡΟ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ, ΤΗΝ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ, (ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΟ).

 

ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ ΜΙΚΡΗ ΔΕΞΙΩΣΗ.  ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΩ.

480. Τα παλιά επαγγέλματα ή «πενία τέχνας κατεργάζεται»

Εκεί πίσω, στη δεκαετία του ’50, ο κόσμος αγωνιζόταν για να επιζήσει ύστερα από τον καταστροφικό πόλεμο και τον καταστροφικότερο εμφύλιο που ακολούθησε.

Υπήρχαν οι διάφοροι γυρολόγοι που πουλούσαν τα πάντα: μανάβηδες με το κάρο, ψαράδες με το πανέρι στο κεφάλι, τυροπιτάδες, παγωτατζήδες, παγοπώλες, κουλουράδες, εφημεριδοπώλες, λαχειοπώλες, υαλοπώλες με το κάρο ζεμένο στο γαϊδουράκι «ό,τι πάρεις τρεις (δραχμές), ό,τι διαλέξεις τρεις, όλα τρεις»,  φυστικάδες με το πανεράκι περασμένο στο χέρι που έπαιζαν και μονά-ζυγά, παλιατζήδες που διαλαλούσαν «μια μπουκάλα 12 μανταλάκια», γιαουρτάδες, γαλατάδες, γλυκά του κουταλιού («γλυκά χιώτικα»).

Υπήρχαν οι περιπλανώμενοι τεχνίτες με τα σύνεργά στην πλάτη: Ακονιστές ψαλιδιών–μαχαιριών με τον φορητό τροχό στον ώμο,  γανωματήδες με την ειδική γκαζιέρα που έλιωναν το καλάϊ, εμβάπτιζαν τα κουταλοπίρουνα και τα έβγαζαν «ασημένια», παπλωματάδες με το τεράστιο τόξο και την χορδή που αφράτευε το μαλλί που έβγαζαν από τα παπλώματα, καρεκλάδες με το δίμετρο δεμάτι ψάθας, παπουτσήδες με γεμάτη την τσάντα του από σουβλιά, φαλτσέτες, κομμάτια δέρματα, σφυριά και πρόκες, λούστροι με το κασελάκι, κλπ.

Υπήρχαν και οι «καλλιτέχνες» του δρόμου: ο γύφτος με την μαϊμού ή την αρκούδα δεμένη από αλυσίδα περασμένη από χαλκά στην μύτη, οι λατερνατζήδες, άλλοι που έκαναν παραστάσεις σε πλατείες με γυμνασμένα σκυλιά, οι «πεχλιβάνηδες» όπως ο Τζίμης ο Τίγρης που έσκιζαν τράπουλες, έσπαγαν αλυσίδες και λύνονταν από σχοινιά.

Υπήρχαν, τέλος, και οι ζητιάνοι που γυρνούσαν από πόρτα σε πόρτα ζητώντας τον οβολό.  

Έτσι, μ’ αυτά και μ’ αυτά μπόρεσαν και επιβίωσαν από την μιζέρια, ανάστησαν παιδιά τα οποία έγιναν οικογενειάρχες με εξοχικό και 4Χ4. 

Κι ύστερα ήλθε η κρίση...

479. Μοναξιές

Tην γέννα και τον θάνατο τα βιώνουμε αποκλειστικά μόνοι μας και αβοήθητοι, έστω κι αν μας περιστοιχίζουν τα πιο αγαπημένα μας πρόσωπα.          

Ακόμη και στην ερωτική κορύφωση, παρά την οξυμωρία, πάλι μόνοι μας την βιώνουμε. 

478. ΛΙΩΣΙΜΟ

                            

Εικονίζεται το έργο μου "ΛΙΩΣΙΜΟ" από την συλλογή "Εργαλεία".

477. Πρόσκληση σε παρουσίαση του βιβλίου μου

476. ΓΥΜΝΗ ΜΑΓΙΑ ΑΠΟ ΚΟΧΥΛΙΑ

Εικονίζεται το έργο μου "Γυμνή Μάγια από κοχύλια" από την συλλογή "Γυμνά" 

475. Μονόγαμη πόρνη

Θυμάμαι σε μια παλιά Ιταλική ταινία την πρωταγωνίστρια (η Βίρνα Λίζι ήταν ή η Μόνικα Βίτι;) να τσακώνεται με τον άντρα της και να του λέει: "Io non sono una putana monogamo".

Αυτή η φράση, putana monogamo, μου έρχεται στο νου κάθε φορά που βλέπω μια νεαρή και όμορφη σύζυγο γηραιού και άσχημου επιχειρηματία ή πολιτικού, ξένου ή Έλληνα...

474. Ένα ματωμένο βιβλίο

     Χθες, σε ένα βιβλιοπωλείο, το μάτι μου έπεσε στο βιβλίο του Κουφοντίνα, που κυκλοφόρησε πρόσφατα. Ασυναίσθητα, το έπιασα για να το ξεφυλλίσω. Σκέφτηκα όμως ότι, αν δεν είχε χύσει τόσο αίμα ο συγγραφέας του, αυτό το βιβλίο δεν θα είχε εκδοθεί. Όλο το ενδιαφέρον γύρω από αυτό στηρίζεται σε ένα και μοναδικό στοιχείο: τις δολοφονίες που διέπραξε εκείνος, εν ψυχρώ και προμελετημένα.  

     Ένιωσα τότε το βιβλίο στα χέρια μου κρύο σαν μέταλλο πιστολιού. Το άφησα με αποτροπιασμό στη θέση του. 

     Κοίταξα τα δάχτυλά μου. Μου φάνηκαν σαν λερωμένα από αίμα.         

473. Ο Βενιζέλος, ο Γκάντι και Tο Ποτάμι

Βενιζέλος: «Καλή επιτυχία στις εκπομπές που θέλουν να μετασχηματιστούν σε κόμματα».

Γκάντι: "Αρχικά σε αγνοούν, ύστερα σε χλευάζουν, μετά σε πολεμούν και τέλος νικάς".

Προφανώς Το Ποτάμι βρίσκεται στο β' στάδιο.

472. Προς επίδοξο τηλε-δημοσιογράφο

Ο εκλεκτός χιουμορίστας φίλος και παλιός συμμαθητής Γιώργος Γεωργακάκος είχε την υπομονή να καταγράψει τις φράσεις-κλισέ που χρησιμοποιούν κατά κόρον οι δημοσιογράφοι των καναλιών πιστεύοντας πως έτσι κάνουν πιο εντυπωσιακό τον λόγο τους. Συνιστά μάλιστα σε κάθε νέο τηλε-δημοσιογράφο να τις απομνημονεύσει αν θέλει να πάει μπροστά!  Ιδού ο κατάλογος:

• Δρακόντεια μέτρα. 
• Υπεράνθρωπες προσπάθειες. 
• Σε ρυθμούς σημειωτόν. 
• Άρχισε η αντίστροφη μέτρηση. 
• Έτσι ακριβώς, όπως τα λες, Σία. 
• Όπως κι εμείς πρώτοι επισημάναμε. 
• Κτενίζουν, κυριολεκτικά, την περιοχή. 
• Οξύνεται η αντιπαράθεση. 
• Ανεβαίνει ο πυρετός. 
• Βαθαίνει το ρήγμα. Τ
• ο μαχαίρι θα φτάσει στο κόκκαλο. 
• Η κοινή γνώμη παρακολουθεί σοκαρισμένη. 
• Ο κόσμος θέλει να μάθει (πιστεύει, απαιτεί, θεωρεί…). 
• Λέγεται ότι. 
• Κρανίου τόπος. 
• Πύρινη λαίλαπα. 
• Βιβλική καταστροφή. 
• Άνοιξαν οι ασκοί του Αιόλου. 
• Η αιχμή του δόρατος. 
• Η κορυφή του παγόβουνου.
• Όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς. 
• Μηδενική ανοχή. 
• Σε θέση μάχης. 
• Στον ιερό βράχο της Ακρόπολης. 
• Τίθεται επί τάπητος. 
• Κρίσιμη η εβδομάδα που έρχεται. 
• Η ατμόσφαιρα στο κυβερνητικό στρατόπεδο είναι… 
• Χτύπησε κόκκινο (ο υδράργυρος, η θερμοκρασία, η ένταση…). 
• Εικόνες φρίκης. 
• Ακραία καιρικά φαινόμενα. 
• Περνάμε καλά (περνάμε καλά;). 
• Η μεγάλη κυρία του τραγουδιού. 
• Το χρονικό της τραγωδίας. 
• Στα ύψη (ο υδράργυρος, οι τιμές, το πετρέλαιο). 
• Η μανία της φύσης. 
• Η φύση εκδικείται. 
• Θεομηνία. 
• Στο στόχαστρο (της Δ.Ο.Υ, της εφορίας, των Ράμπο, των αδιάφθορων, της κυβέρνησης κλπ). 
• Ξαναχτύπησε ο Εγκέλαδος. 
• Οι μνημονιακές δυνάμεις. 
• Το αντιμνημονιακό μέτωπο. 
• Η μεγάλη γιορτή του αθλητισμού / ποδοσφαίρου, μπάσκετ. 
• Οι παίχτες θα κάνουν αυτό που ξέρουν στο γήπεδο και θα πάρουν το επιθυμητό (ένα θετικό) αποτέλεσμα. 
• Μια ευχάριστη (συχνότερα, δυσάρεστη) έκπληξη περίμενε τους… 
• Να μας μεταφέρεις το κλίμα. 
• Μετέφερέ μας (sic) το στίγμα. 
• Εκφράζουν συγκρατημένη αισιοδοξία. 
• Φωτιά οι τιμές. Στα ύψη οι τιμές.
• Tον χάρο με τα μάτια τους είδαν οι επιβάτες του…
• Eνοχλημένος /οργισμένος ο πρωθυπουργός, έδωσε εντολή...
• Δρόμος καρμανιόλα
• Παραλήρημα

Είμαι βέβαιος πως οι φίλοι αναγνώστες μπορούν να εμπλουτίσουν την λίστα με κι άλλες σχετικές φράσεις. Τις περιμένουμε.  Έτσι θα βάλουν κι αυτοί ένα χεράκι για να βοηθήσουμε όλοι μαζί τον επίδοξο τηλε-δημοσιογράφο να κτίσει την καριέρα του... 

471. Η ποίηση στην υμνογραφία

Η εκκλησιαστική υμνογραφία προσφέρεται και για εκμάθηση ωραίων ελληνικών λέξεων, όπως η «λαμπηδών» (γεν. της –ώνος, που σημαίνει λάμψη, λαμπρότητα) αλλά και απόλαυση στίχων, όπως "Ραντιείς με υσσώπω και καθαρισθήσομαι· πλυνείς με και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι".    

Ας μη ξεχνάμε άλλωστε ότι οι εκκλησιαστικοί ύμνοι είναι ατόφια ποιητικά κείμενα.

470. Χουχούλιασμα και ευτυχία

Κάθε πρωί που κάνω ντους, ειδικά τους κρύους μήνες του χειμώνα, παρατείνω όσο μπορώ την παραμονή μου κάτω από το ζεστό, σχεδόν καυτό νερό. Νιώθω μια χαύνωση, ένα χουχούλιασμα, μια αίσθηση ευτυχίας.

Μικρές αποδράσεις από την καθημερινότητα, μικρές απολαύσεις στον καμβά της ζωής, που, πολλές μαζί, συσσωρευμένες διαχρονικά, κάνουν την ευτυχία.

469. "Πειραγμένος" Ρήγας Φεραίος

Καλλίτερα μιας ώρας σκλαβιά και φυλακή

παρά σαράντα χρόνια...σκλαβιά και φυλακή.

468. To βάθος της προσωπικότητας

Τα ζώα έχουν επίπεδη προσωπικότητα. Ο άνθρωπος, όσο πιο πολύ καλλιεργείται, (ανεξάρτητα από την μόρφωσή του), τόσο πιο πολύ βάθος δίνει στην προσωπικότητά του.

Εικονοποιώντας τον συλλογισμό αυτό, φαντάζομαι ένα καθρέφτη, ο οποίος για το ζώο έχει μηδενικό βάθος. Όσο πιο πολύ καλλιεργημένος είναι ο άνθρωπος που απεικονίζει, τόσο πιο βαθύ χώρο καταλαμβάνει η προσωπικότητά του πίσω από το τζάμι.

Υπάρχει αρνητικό βάθος προσωπικότητας; Ναι, αλλά όχι στα ζώα. Οι πολύ κακοί άνθρωποι, τα αρρωστημένα εγκληματικά μυαλά, ναι, έχουν αρνητικό βάθος. Είναι ευκολότερο να το διαγνώσεις, σε σύγκριση με το θετικό, γιατί ο κακός είναι ευκολότερα αναγνωρίσιμος. Σε γραμμική παράσταση, με σημείο μηδέν την επιφάνεια του καθρέφτη, το θετικό εκτείνεται πίσω από τον καθρέφτη ενώ το αρνητικό μπροστά του, που το κάνει και περισσότερο ορατό στους τρίτους, ενώ για το θετικό πρέπει να λοξοκοιτάξει κανείς μέσα στον καθρέφτη για να δει το βάθος του.

Εγώ, αλήθεια, τι βάθος έχω; Αρκετό, πιστεύω, αλλά υπάρχουν πολλοί με μεγαλύτερο.

467. Ο "γείτονές" μου Βασιλικός και Ακρίτα

Ο Βασίλης Βασιλικός είναι ένας από τους πιο αγαπημένους μου συγγραφείς, όπως και η Έλενα Ακρίτα. Ούτε στον ύπνο μου φυσικά δεν μπορούσα να φαντασθώ ότι θα ήταν ποτέ δυνατόν η φωτογραφία μου να γειτονέψει με την δική τους.

 

Ήλθαν όμως έτσι τα πράγματα και στην ιστοσελίδα του εκδοτικού οίκου "Διόπτρα", στον χώρο όπου παρουσιάζει τους συγγραφείς που εκδίδει, εμφανιζόμαστε "κολλητοί". Αυτό βέβαια οφείλεται στη αλφαβητική γειτνίαση των ονομάτων μας.

 

Έτσι επαληθεύεται η παροιμία "κοντά στον Βασιλικό ποτίζεται και...η αφεντιά μου".

 

466. ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΕΣ ΟΔΟΝΤΟΒΟΥΡΤΣΕΣ

 

Εικονίζεται το έργο μου "Ερωτευμένες Οδοντόβουρτσες"

465. ΑΝΑΔΥΌΜΕΝΗ ΑΦΡΟΔIΤΗ

Εικονίζεται το έργο μου "Αναδυόμενη Αφροδίτη" 

(Από την συλλογή "Όστρακα") 

464. Ένα υπέροχο τραγούδι

Είχα πολλά χρόνια να ακούσω ένα νέο τραγούδι που, πραγματικά, να με συναρπάσει. Ώσπου, προχθές, τυχαία, σε μια ραδιοφωνική εκπομπή που παρακολουθούσα στο ραδιόφωνο του αυτοκινήτου έβαλαν ένα αγγλικό τραγούδι που με μάγεψε. Ήταν μια γυναικεία φωνή, που θύμιζε λίγο Τζόαν Μπαέζ, με την συνοδεία ακουστικής κιθάρας και βιολιού. Ο ρυθμός, η μελωδία, η ερμηνεία, οι στίχοι, η ατμόσφαιρα του τραγουδιού αυτού με έστειλε πίσω στην ανεπανάληπτη μουσική της δεκαετίας του '60 που με γαλούχησε στην εφηβεία μου.

Θέλησα οπωσδήποτε να το ξανακούσω. Δεν ήξερα όμως ούτε τραγουδίστρια, ούτε ο συνθέτη, ούτε ο στιχουργό ή τίτλος. Συγκράτησα μόνο στη μνήμη μου τον επαναλαμβανόμενη φράση "What are the chances". Με αυτό μόνο το στοιχείο, μόλις βρέθηκα μπροστά στον υπολογιστή μου  άρχισα το ψάξιμο στο διαδίκτυο. Και, ώ του θαύματος, γρήγορα το ανακάλυψα. Αφού το απόλαυσα ακόμη μια φορά, έψαξα να βρω στοιχεία για την τραγουδίστρια και τον συνθέτη.

Φαντάζεστε όμως την έκπληξή μου όταν ανακάλυψα ότι η Dusk, που έγραψε στίχους και μουσική και ερμηνεύει το τραγούδι είναι Ελληνίδα, από αγγλίδα μητέρα, που σπούδασε και  ζει στη Αθήνα.  To όνομά της είναι Αυγή (στα αγγλικά dusk) Πλατανίδη. 

Για όσους ενδιαφέρονται μπορούν να ακούσουν το τραγούδι εδώ:

http://www.youtube.com/watch?v=czmTHe32M-8

Και μια αποκαλυπτική συνέντευξή της εδώ:

http://fridge.gr/55145/trash-treasures/dusk-synenteyksi/