479. Μοναξιές

Tην γέννα και τον θάνατο τα βιώνουμε αποκλειστικά μόνοι μας και αβοήθητοι, έστω κι αν μας περιστοιχίζουν τα πιο αγαπημένα μας πρόσωπα.          

Ακόμη και στην ερωτική κορύφωση, παρά την οξυμωρία, πάλι μόνοι μας την βιώνουμε. 

478. ΛΙΩΣΙΜΟ

                            

Εικονίζεται το έργο μου "ΛΙΩΣΙΜΟ" από την συλλογή "Εργαλεία".

477. Πρόσκληση σε παρουσίαση του βιβλίου μου

476. ΓΥΜΝΗ ΜΑΓΙΑ ΑΠΟ ΚΟΧΥΛΙΑ

Εικονίζεται το έργο μου "Γυμνή Μάγια από κοχύλια" από την συλλογή "Γυμνά" 

475. Μονόγαμη πόρνη

Θυμάμαι σε μια παλιά Ιταλική ταινία την πρωταγωνίστρια (η Βίρνα Λίζι ήταν ή η Μόνικα Βίτι;) να τσακώνεται με τον άντρα της και να του λέει: "Io non sono una putana monogamo".

Αυτή η φράση, putana monogamo, μου έρχεται στο νου κάθε φορά που βλέπω μια νεαρή και όμορφη σύζυγο γηραιού και άσχημου επιχειρηματία ή πολιτικού, ξένου ή Έλληνα...

474. Ένα ματωμένο βιβλίο

     Χθες, σε ένα βιβλιοπωλείο, το μάτι μου έπεσε στο βιβλίο του Κουφοντίνα, που κυκλοφόρησε πρόσφατα. Ασυναίσθητα, το έπιασα για να το ξεφυλλίσω. Σκέφτηκα όμως ότι, αν δεν είχε χύσει τόσο αίμα ο συγγραφέας του, αυτό το βιβλίο δεν θα είχε εκδοθεί. Όλο το ενδιαφέρον γύρω από αυτό στηρίζεται σε ένα και μοναδικό στοιχείο: τις δολοφονίες που διέπραξε εκείνος, εν ψυχρώ και προμελετημένα.  

     Ένιωσα τότε το βιβλίο στα χέρια μου κρύο σαν μέταλλο πιστολιού. Το άφησα με αποτροπιασμό στη θέση του. 

     Κοίταξα τα δάχτυλά μου. Μου φάνηκαν σαν λερωμένα από αίμα.         

473. Ο Βενιζέλος, ο Γκάντι και Tο Ποτάμι

Βενιζέλος: «Καλή επιτυχία στις εκπομπές που θέλουν να μετασχηματιστούν σε κόμματα».

Γκάντι: "Αρχικά σε αγνοούν, ύστερα σε χλευάζουν, μετά σε πολεμούν και τέλος νικάς".

Προφανώς Το Ποτάμι βρίσκεται στο β' στάδιο.

472. Προς επίδοξο τηλε-δημοσιογράφο

Ο εκλεκτός χιουμορίστας φίλος και παλιός συμμαθητής Γιώργος Γεωργακάκος είχε την υπομονή να καταγράψει τις φράσεις-κλισέ που χρησιμοποιούν κατά κόρον οι δημοσιογράφοι των καναλιών πιστεύοντας πως έτσι κάνουν πιο εντυπωσιακό τον λόγο τους. Συνιστά μάλιστα σε κάθε νέο τηλε-δημοσιογράφο να τις απομνημονεύσει αν θέλει να πάει μπροστά!  Ιδού ο κατάλογος:

• Δρακόντεια μέτρα. 
• Υπεράνθρωπες προσπάθειες. 
• Σε ρυθμούς σημειωτόν. 
• Άρχισε η αντίστροφη μέτρηση. 
• Έτσι ακριβώς, όπως τα λες, Σία. 
• Όπως κι εμείς πρώτοι επισημάναμε. 
• Κτενίζουν, κυριολεκτικά, την περιοχή. 
• Οξύνεται η αντιπαράθεση. 
• Ανεβαίνει ο πυρετός. 
• Βαθαίνει το ρήγμα. Τ
• ο μαχαίρι θα φτάσει στο κόκκαλο. 
• Η κοινή γνώμη παρακολουθεί σοκαρισμένη. 
• Ο κόσμος θέλει να μάθει (πιστεύει, απαιτεί, θεωρεί…). 
• Λέγεται ότι. 
• Κρανίου τόπος. 
• Πύρινη λαίλαπα. 
• Βιβλική καταστροφή. 
• Άνοιξαν οι ασκοί του Αιόλου. 
• Η αιχμή του δόρατος. 
• Η κορυφή του παγόβουνου.
• Όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς. 
• Μηδενική ανοχή. 
• Σε θέση μάχης. 
• Στον ιερό βράχο της Ακρόπολης. 
• Τίθεται επί τάπητος. 
• Κρίσιμη η εβδομάδα που έρχεται. 
• Η ατμόσφαιρα στο κυβερνητικό στρατόπεδο είναι… 
• Χτύπησε κόκκινο (ο υδράργυρος, η θερμοκρασία, η ένταση…). 
• Εικόνες φρίκης. 
• Ακραία καιρικά φαινόμενα. 
• Περνάμε καλά (περνάμε καλά;). 
• Η μεγάλη κυρία του τραγουδιού. 
• Το χρονικό της τραγωδίας. 
• Στα ύψη (ο υδράργυρος, οι τιμές, το πετρέλαιο). 
• Η μανία της φύσης. 
• Η φύση εκδικείται. 
• Θεομηνία. 
• Στο στόχαστρο (της Δ.Ο.Υ, της εφορίας, των Ράμπο, των αδιάφθορων, της κυβέρνησης κλπ). 
• Ξαναχτύπησε ο Εγκέλαδος. 
• Οι μνημονιακές δυνάμεις. 
• Το αντιμνημονιακό μέτωπο. 
• Η μεγάλη γιορτή του αθλητισμού / ποδοσφαίρου, μπάσκετ. 
• Οι παίχτες θα κάνουν αυτό που ξέρουν στο γήπεδο και θα πάρουν το επιθυμητό (ένα θετικό) αποτέλεσμα. 
• Μια ευχάριστη (συχνότερα, δυσάρεστη) έκπληξη περίμενε τους… 
• Να μας μεταφέρεις το κλίμα. 
• Μετέφερέ μας (sic) το στίγμα. 
• Εκφράζουν συγκρατημένη αισιοδοξία. 
• Φωτιά οι τιμές. Στα ύψη οι τιμές.
• Tον χάρο με τα μάτια τους είδαν οι επιβάτες του…
• Eνοχλημένος /οργισμένος ο πρωθυπουργός, έδωσε εντολή...
• Δρόμος καρμανιόλα
• Παραλήρημα

Είμαι βέβαιος πως οι φίλοι αναγνώστες μπορούν να εμπλουτίσουν την λίστα με κι άλλες σχετικές φράσεις. Τις περιμένουμε.  Έτσι θα βάλουν κι αυτοί ένα χεράκι για να βοηθήσουμε όλοι μαζί τον επίδοξο τηλε-δημοσιογράφο να κτίσει την καριέρα του... 

471. Η ποίηση στην υμνογραφία

Η εκκλησιαστική υμνογραφία προσφέρεται και για εκμάθηση ωραίων ελληνικών λέξεων, όπως η «λαμπηδών» (γεν. της –ώνος, που σημαίνει λάμψη, λαμπρότητα) αλλά και απόλαυση στίχων, όπως "Ραντιείς με υσσώπω και καθαρισθήσομαι· πλυνείς με και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι".    

Ας μη ξεχνάμε άλλωστε ότι οι εκκλησιαστικοί ύμνοι είναι ατόφια ποιητικά κείμενα.

470. Χουχούλιασμα και ευτυχία

Κάθε πρωί που κάνω ντους, ειδικά τους κρύους μήνες του χειμώνα, παρατείνω όσο μπορώ την παραμονή μου κάτω από το ζεστό, σχεδόν καυτό νερό. Νιώθω μια χαύνωση, ένα χουχούλιασμα, μια αίσθηση ευτυχίας.

Μικρές αποδράσεις από την καθημερινότητα, μικρές απολαύσεις στον καμβά της ζωής, που, πολλές μαζί, συσσωρευμένες διαχρονικά, κάνουν την ευτυχία.

469. "Πειραγμένος" Ρήγας Φεραίος

Καλλίτερα μιας ώρας σκλαβιά και φυλακή

παρά σαράντα χρόνια...σκλαβιά και φυλακή.

468. To βάθος της προσωπικότητας

Τα ζώα έχουν επίπεδη προσωπικότητα. Ο άνθρωπος, όσο πιο πολύ καλλιεργείται, (ανεξάρτητα από την μόρφωσή του), τόσο πιο πολύ βάθος δίνει στην προσωπικότητά του.

Εικονοποιώντας τον συλλογισμό αυτό, φαντάζομαι ένα καθρέφτη, ο οποίος για το ζώο έχει μηδενικό βάθος. Όσο πιο πολύ καλλιεργημένος είναι ο άνθρωπος που απεικονίζει, τόσο πιο βαθύ χώρο καταλαμβάνει η προσωπικότητά του πίσω από το τζάμι.

Υπάρχει αρνητικό βάθος προσωπικότητας; Ναι, αλλά όχι στα ζώα. Οι πολύ κακοί άνθρωποι, τα αρρωστημένα εγκληματικά μυαλά, ναι, έχουν αρνητικό βάθος. Είναι ευκολότερο να το διαγνώσεις, σε σύγκριση με το θετικό, γιατί ο κακός είναι ευκολότερα αναγνωρίσιμος. Σε γραμμική παράσταση, με σημείο μηδέν την επιφάνεια του καθρέφτη, το θετικό εκτείνεται πίσω από τον καθρέφτη ενώ το αρνητικό μπροστά του, που το κάνει και περισσότερο ορατό στους τρίτους, ενώ για το θετικό πρέπει να λοξοκοιτάξει κανείς μέσα στον καθρέφτη για να δει το βάθος του.

Εγώ, αλήθεια, τι βάθος έχω; Αρκετό, πιστεύω, αλλά υπάρχουν πολλοί με μεγαλύτερο.

467. Ο "γείτονές" μου Βασιλικός και Ακρίτα

Ο Βασίλης Βασιλικός είναι ένας από τους πιο αγαπημένους μου συγγραφείς, όπως και η Έλενα Ακρίτα. Ούτε στον ύπνο μου φυσικά δεν μπορούσα να φαντασθώ ότι θα ήταν ποτέ δυνατόν η φωτογραφία μου να γειτονέψει με την δική τους.

 

Ήλθαν όμως έτσι τα πράγματα και στην ιστοσελίδα του εκδοτικού οίκου "Διόπτρα", στον χώρο όπου παρουσιάζει τους συγγραφείς που εκδίδει, εμφανιζόμαστε "κολλητοί". Αυτό βέβαια οφείλεται στη αλφαβητική γειτνίαση των ονομάτων μας.

 

Έτσι επαληθεύεται η παροιμία "κοντά στον Βασιλικό ποτίζεται και...η αφεντιά μου".

 

466. ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΕΣ ΟΔΟΝΤΟΒΟΥΡΤΣΕΣ

 

Εικονίζεται το έργο μου "Ερωτευμένες Οδοντόβουρτσες"

465. ΑΝΑΔΥΌΜΕΝΗ ΑΦΡΟΔIΤΗ

Εικονίζεται το έργο μου "Αναδυόμενη Αφροδίτη" 

(Από την συλλογή "Όστρακα") 

464. Ένα υπέροχο τραγούδι

Είχα πολλά χρόνια να ακούσω ένα νέο τραγούδι που, πραγματικά, να με συναρπάσει. Ώσπου, προχθές, τυχαία, σε μια ραδιοφωνική εκπομπή που παρακολουθούσα στο ραδιόφωνο του αυτοκινήτου έβαλαν ένα αγγλικό τραγούδι που με μάγεψε. Ήταν μια γυναικεία φωνή, που θύμιζε λίγο Τζόαν Μπαέζ, με την συνοδεία ακουστικής κιθάρας και βιολιού. Ο ρυθμός, η μελωδία, η ερμηνεία, οι στίχοι, η ατμόσφαιρα του τραγουδιού αυτού με έστειλε πίσω στην ανεπανάληπτη μουσική της δεκαετίας του '60 που με γαλούχησε στην εφηβεία μου.

Θέλησα οπωσδήποτε να το ξανακούσω. Δεν ήξερα όμως ούτε τραγουδίστρια, ούτε ο συνθέτη, ούτε ο στιχουργό ή τίτλος. Συγκράτησα μόνο στη μνήμη μου τον επαναλαμβανόμενη φράση "What are the chances". Με αυτό μόνο το στοιχείο, μόλις βρέθηκα μπροστά στον υπολογιστή μου  άρχισα το ψάξιμο στο διαδίκτυο. Και, ώ του θαύματος, γρήγορα το ανακάλυψα. Αφού το απόλαυσα ακόμη μια φορά, έψαξα να βρω στοιχεία για την τραγουδίστρια και τον συνθέτη.

Φαντάζεστε όμως την έκπληξή μου όταν ανακάλυψα ότι η Dusk, που έγραψε στίχους και μουσική και ερμηνεύει το τραγούδι είναι Ελληνίδα, από αγγλίδα μητέρα, που σπούδασε και  ζει στη Αθήνα.  To όνομά της είναι Αυγή (στα αγγλικά dusk) Πλατανίδη. 

Για όσους ενδιαφέρονται μπορούν να ακούσουν το τραγούδι εδώ:

http://www.youtube.com/watch?v=czmTHe32M-8

Και μια αποκαλυπτική συνέντευξή της εδώ:

http://fridge.gr/55145/trash-treasures/dusk-synenteyksi/

463. "ΑΝΤΙΟ, ΠΑΧΟΣ!" το νέο μου βιβλίο.

Ύστερα από την επιτυχία που είχε το «Αντίο, Άγχος!», έγραψα το συσχετιζόμενο «Αντίο, Πάχος!», που μόλις κυκλοφόρησε.  Εδώ καταγράφω όλη την διαδρομή που ακολούθησα για να πάρω την μεγάλη απόφαση και να χάσω 15 κιλά, δίχως να τα ξαναπάρω. Κατά την δίαιτα που ακολούθησα δεν πείνασα και δεν υπέφερα, όπως στο παρελθόν με άλλες δίαιτες. Στο βιβλίο περιγράφω τις τεχνικές που ανάπτυξα για να καταπολεμήσω τον μοναδικό αντίπαλο, που δεν ήταν άλλος από τον εαυτό μου και συγκεκριμένα η λαιμαργία μου. 

Το βιβλίο χωρίζεται σε τέσσερα μέρη: Το πρώτο  έχει τίτλο «Πριν την δίαιτα» και αφηγείται το πώς πάχυνα. Πολλοί αναγνώστες θα αναγνωρίσουν τον εαυτό τους σε αρκετά σημεία. Το δεύτερο μέρος, «Η δίαιτα», περιγράφει το πώς αδυνάτισα. Όλη η διαδικασία, οι δυσκολίες, κυρίως ψυχολογικές, και τα κόλπα που εφηύρα για να τις ξεπεράσω με επιτυχία. Το τρίτο «Η διατήρηση» εξηγεί το πώς δεν ξαναπήρα το βάρος που έχασα, που είναι και το δυσκολότερο μέρος του εγχειρήματος  αφού το 98% το ξαναπαίρνουν και μάλιστα περισσότερο. Τέλος, το τέταρτο «Η γνώση στο αδυνάτισμα» δίνει χρήσιμες πληροφορίες για κάποιον που θέλει να αδυνατίσει. Όλο το έργο είναι γραμμένο με άφθονο χιούμορ και διαβάζεται πολύ ευχάριστα ακόμη και  από όσους δεν χρειάζονται το αδυνάτισμα ή δεν το επιθυμούν.

 

Το να εγκαταλείψω την αναβλητικότητα και να ασχοληθώ επί τέλους σοβαρά με το χρόνιο πρόβλημα του αυξημένου βάρους μου  ήταν απόφαση ζωής. Δεν το έκανα για λόγους εμφάνισης ή τουλάχιστον όχι κυρίως γι’ αυτό, μα γιατί συνειδητοποίησα ότι το πάχος, στην πραγματικότητα, είναι ασθένεια και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπίζεται. Μια ασθένεια που, με την σειρά της, προξενεί άλλες σοβαρές, από διαβήτη μέχρι καρδιοπάθειες. Γράφω χαρακτηριστικά στο οπισθόφυλλο: «Το πάχος μου ήταν η έσχατη προσβολή στην ευφυΐα και στον αυτοσεβασμό μου. Ανέχθηκα να με κάνει δύσμορφο, δυσκίνητο, ασθενή και μελλοθάνατο. Επαναστάτησα και το νίκησα. Ήταν πολύ πιο εύκολο από ότι νόμιζα. Εδώ περιγράφω πως τα κατάφερα».

 

Το θέμα της διατροφής είναι κυρίως ψυχολογικό. Αυτό το βιβλίο έρχεται να στηρίξει τον αναγνώστη σε όλη την διάρκεια της προσπάθειάς του. Όταν κατέβει στο επιθυμητό βάρος, θα νιώθει πλέον άλλος άνθρωπος, σωματικά και ψυχικά. Ο γιατρός-διατροφολόγος, Ιωσήφ Νικολαϊδης, σχολιάζει στο οπισθόφυλλο: "Ο συγγραφέας παίρνει τον υπέρβαρο αναγνώστη από το χέρι, τον πείθει να απευθυνθεί στον διαιτολόγο και, στη συνέχεια, τον στηρίζει ψυχολογικά στην προσπάθειά του να χάσει βάρος. Βιβλίο χρήσιμο και αποτελεσματικό, που έλειπε".

 

Το «Αντίο Πάχος!» (εκδόσεις Διόπτρα) με 304 σελίδες διατίθεται στα βιβλιοπωλεία στην τιμή των 13,40 ευρώ, η οποία, μετά την συνήθη έκπτωση του 10%, κατεβαίνει στο προσιτό επίπεδο των 12 ευρώ. Είναι ένα χρήσιμο και ευχάριστο βιβλίο που χρωστάμε στον υπέρβαρο εαυτό μας για να κάνει το "κλικ" που χρειάζεται το μυαλό μας προκειμένου να πάρει την μεγάλη απόφαση. Το βιβλίο μπορεί να γίνει  δώρο που πολύ θα εκτιμήσουν οι υπέρβαροι φίλοι και συγγενείς που αγαπάμε και που τους νοιαζόμαστε.  

 

 

 

 

462. Χαμόγελο στον καθρέφτη

Κάποτε διάβασα σε ένα περιοδικό μια συμβουλή: Όταν είμαστε αγχωμένοι να χαμογελάμε μπροστά στον καθρέφτη, έστω και αν δεν έχουμε καμιά διάθεση να το κάνουμε. Εξηγούσε πως ενώ η καλή διάθεση φέρνει το χαμόγελο, συμβαίνει και το αντίθετο: το χαμόγελο φτιάχνει την διάθεση. Δεν έδωσα μεγάλη σημασία γιατί δεν το πολυπίστεψα. Χρόνια αργότερα άκουσα ένα ψυχολόγο να δίνει την ίδια συμβουλή, έστω και χωρίς καθρέπτη, αρκεί να κρατάμε το «χαμόγελο» για μερικά λεπτά. Ομολογώ πως ούτε τότε πείστηκα για την αποτελεσματικότητά της.

Τις προάλλες, αντιμετωπίζοντας κάποια προβλήματα στην εργασία μου αισθάνθηκα πιεσμένος. Τότε θυμήθηκα την συμβουλή. Πήγα στην τουαλέτα και στάθηκα μπροστά στον καθρέφτη. Μολονότι το τελευταίο πράγμα που είχα όρεξη να κάνω ήταν να χαμογελάσω, πίεσα το εαυτό μου να το κάνει. Το αποτέλεσμα ήταν ο καθρέφτης να μου επιστρέψει μια άσχημη γκριμάτσα. Φαίνεται πως η επιφυλακτικότητά μου για την σοβαρότητα του εγχειρήματος και η κρυφή υποψία ότι συμμετείχα σε μια φάρσα, δεν άφηναν το χαμόγελο, έστω και ψεύτικο, να χαράξει τα χείλη μου.

Ξαναπροσπάθησα όμως και τα κατάφερα καλλίτερα. Ένα χαμόγελο, φανερά πιεσμένο και προσποιητό, ζωγραφίστηκε στο πρόσωπό μου. Όχι ακριβώς χαμόγελο μα ούτε και το χάλι της προηγούμενης γκριμάτσας. Πράγμα περίεργο όμως, άρχισα να αισθάνομαι καλλίτερα. Η διάθεση μου βελτιώθηκε. Και όσο πιο πολύ διατηρούσα το χαμόγελό μου, τόσο καλλίτερα αισθανόμουν. Στο τέλος, φεύγοντας αναζωογονημένος από τον καθρέφτη, του  έκλεισα πονηρά το μάτι.

Έκτοτε, κάθε φορά που αισθάνομαι ότι χρειάζομαι «γελωτοθεραπεία» βάζω το σχέδιο σε εφαρμογή και κλειδώνομαι σε κάποιον χώρο, για να μη με δουν οι άλλοι και με περάσουν για τον χαζοχαρούμενο που σκορπά χαμόγελα στους τοίχους. Κι όταν μετά από λίγα λεπτά βγαίνω, νιώθω ξαλαφρωμένος, σαν να έχει φύγει από πάνω μου ένα βάρος.

(Απόσπασμα από το βιβλίο μου "Αντίο άγχος!")

461. ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΜΑΓΟΙ

Εικονίζεται το έργο μου "Οι τρεις Μάγοι"

(από την συλλογή "Μπουκάλια")

460. Επιστροφή στο μαγκάλι

Στην εποχή μας, πατάμε το κουμπί του καλοριφέρ (όταν έχουμε πετρέλαιο…) και το σπίτι γίνεται φούρνος. Τα πράγματα όμως δεν ήσαν πάντοτε έτσι. Γυρνώντας κάμποσες δεκαετίες πίσω, τα περισσότερα σπίτια ζεσταίνονταν (τρόπος του λέγειν, δηλαδή) από το μαγκάλι. Η τουρκική λέξη mangal επεκράτησε της εύηχης ελληνικής πύραυνον (από το πυρ+αύνω, ανάβω).

Το μαγκάλι λοιπόν ήταν ένα απλό στην κατασκευή σκεύος μέσα στο οποίο αργοκαίει, χωρίς μπουριά, η καύσιμη ύλη. Το μέγεθος, το σχήμα και το υλικό κατασκευής ποικίλουν. Τα «πολυτελέστερα» ήσαν καμωμένα από χαλκό και είχαν σχήμα δισκοπότηρου. Τα φθηνά  και πιο συνηθισμένα, ήσαν από λεπτή λαμαρίνα, σαν ταψί, με διάμετρο γύρω στο μισό μέτρο και υψηλό χείλος, γύρω στους 15 πόντους. Τρία  ψηλόλιγνα ποδαράκια από σιδερένιες βέργες το κρατούσαν μισό μέτρο πάνω από το έδαφος, ενώ δύο χερούλια επέτρεπαν την μεταφορά του.  Όταν ο πάτος τρυπούσε από την χρήση εύκολα τον μπάλωνες βάζοντας πάνω του ένα κομμάτι λαμαρίνα  από γκαζοντενεκέ.

Καύσιμη ύλη του ήταν η πυρήνα, δηλαδή τα αποξηραμένα και θρυμματισμένα κουκούτσια από τις ελιές που έβγαζαν τα ελαιοτριβεία και την πουλούσαν πλανόδιοι με κάρο. Με τα υπολείμματα λαδιού που έκρυβαν ακόμη μέσα τους έκαιγαν αργά, αθόρυβα και δίχως φλόγα εκπέμποντας την ζέστη τους για πολλές ώρες. 

Το άναμμα του μαγκαλιού ήταν ξεχωριστή τέχνη. Το απόγευμα, πριν η οικογένεια μαζευτεί σπίτι, η νοικοκυρά έβγαζε το μαγκάλι στο πεζοδρόμιο. Μέσα στο ξεροβόρι,  το γέμιζε με πυρήνα  κάνοντας λακκούβα στη μέση. Εκεί έβαζε λίγα κάρβουνα και πάνω τους ξυλαράκια  που περιέχυνε με πετρέλαιο. Με ένα σπίρτο έβαζε φωτιά στο πετρέλαιο, που την μετέδιδε στα ξύλα, αυτά στα κάρβουνα και αυτά στην πυρήνα. Όλο το μυστικό ήταν να χωνέψουν εντελώς τα κάρβουνα και να ανάψει καλά η πυρήνα πριν φέρουν το μαγκάλι μέσα στο σπίτι. Διαφορετικά υπήρχε κίνδυνος από τις αναθυμιάσεις.

Το μαγκάλι έπαιρνε την θέση του στο κέντρο του δωματίου και γύρω του καθόταν η οικογένεια, σαν μαργαρίτα. Τα πόδια ζεσταίνονταν αλλά η πλάτη πάγωνε.  Μία ως τόσο ανασκάλευαν την πυρήνα με την μασιά, που κρεμόταν μόνιμα στο χερούλι, για να δυναμώσει η ζέστη. Για να καθυστερήσουν την καύση σκέπαζαν την πυρήνα με δυο-τρία χρυσόχαρτα από τα κουτιά των τσιγάρων ενώ μια λεμονόκουπα αρωμάτιζε την ατμόσφαιρα. Στην χόβολη που δημιουργούσε η καμένη πυρήνα έβαζαν το μπρίκι με τον καφέ ή έψηναν κάστανα. 

Οι κίνδυνοι από το μαγκάλι δεν έλλειπαν. Ο μεγαλύτερος ήταν η δηλητηρίαση και ο θάνατος από τις αναθυμιάσεις. Γι΄ αυτό και έδιναν  μεγάλη προσοχή στο χώνεμα των κάρβουνων ενώ μία ως τόσο άνοιγαν για λίγο την πόρτα για να «φρεσκάρει ο αέρας». Υπήρχε ο κίνδυνος εγκαύματος αν κάποιος παραπατούσε και έπεφτε πάνω στο μαγκάλι. Κι ακόμη, λόγω του υψηλού κέντρου βάρους του, το μαγκάλι είχε ασταθή ισορροπία και με μια απρόσεκτη κίνηση εύκολα ανατρεπόταν.  

Οι πρώτες σόμπες πετρελαίου, φορητές με φυτίλι και χωρίς μπουριά, (θυμάμαι την μάρκα Demon), άρχισαν αν εκτοπίζουν το μαγκάλι. Με την άνοδο του βιοτικού επιπέδου επικράτησαν οι σόμπες πετρελαίου με μπουριά που εξελίχθηκαν σε αερόθερμα με την προσθήκη ενός ηλεκτρικού ανεμιστήρα στη βάση (θυμάμαι την μάρκα Kresky) που έστελνε την ζέστη πιο μακριά. Μπροστά σε αυτή την πρόοδο της τεχνολογίας, το μαγκάλι εξαφανίστηκε.

Η σοβούσα οικονομική κρίση και η εξομοίωση της τιμής του πετρελαίου θέρμανσης με εκείνο της κίνησης, αφού η κυβέρνηση δεν μπόρεσε ή δεν ήθελε να πατάξει την λαθρεμπορία στα καύσιμα, ο κόσμος άρχισε να θυμάται το ταπεινό μαγκάλι. Τώρα όμως λείπει η τεχνογνωσία της ασφαλούς χρήσης του με αποτέλεσμα να θρηνούμε ήδη τα πρώτα θύματα από τις αναθυμιάσεις.          

459. Οι δύο μετανάστες

     Χειμώνας του 1963. Απόγευμα Κυριακής. Ψιλόβροχο. Τρεις παιδικοί φίλοι, ο Τάσος ο Γιώργος κι εγώ,  ανεβήκαμε με τον ηλεκτρικό στην Ομόνοια και είδαμε την «Σιωπή» του Μπέργκμαν. Παρά το «αυστηρώς ακατάλληλον», μας άφησαν να μπούμε.

     Η κατήφεια στην παρέας συναγωνιζόταν την δυσθυμία της ταινίας και την γκριζάδα του ουρανού. Ο λόγος; Την άλλη μέρα ο Γιώργος έφευγε μετανάστης στην Αυστραλία. Ξέραμε πως δεν επρόκειτο να τον ξαναδούμε.  

     Πενήντα χρόνια μετά: Ο ανηψιός μου, ο Αρτέμης, πολιτικός μηχανικός, κάνει αίτηση για  μετανάστης στην Αυστραλία…

(176)

458. Ποιος νοιάζεται;

Ενάμισι τραπεζικό υποκατάστημα κλείνει κάθε μέρα, εξ αιτίας της πρόσφατης συνένωσης Ελληνικών τραπεζών, ενώ 20.000 τραπεζικοί υπάλληλοι θα χάσουν την δουλειά τους στους επόμενους 12 μήνες, για τον ίδιο λόγο. Στα "μουγκά". Ο ιδιωτικός τομέας, βλέπεις, δεν έχει ούτε καταλήψεις ούτε διαδηλώσεις, ούτε διαμαρτυρίες. Ποιος νοιάζεται;    

457. Σύγχρονη Τιτίκα

Η φωτογραφία που συγκλόνισε τον κόσμο. Μια σύγχρονη Τιτίκα βγαλμένη, θαρρείς, από τους "Αθλίους" του Βίκτορος Ουγκώ, όταν την πήρε ο Γιάννης Αγιάννης από τους Θερναδιέρους. 

 

Μακάρι η μικρή Μαρία να βρει γρήγορα τους φυσικούς γονείς της.  

 

 

Το εξώφυλλο του βιβλίου στην πρώτη του έκδοση

456. Προσοχή μας...ψεκάζουν!

      Μέσα δεκαετίας του 1950, μαθητάκος δημοτικού, χάζευα με τον φίλο μου, τον Κώστα Χρυσοβέργη, τις άσπρες λουρίδες από "συννεφάκια" στον ουρανό, που άφηνε πίσω του ένα επιβατικό αεροπλάνo, ελικοφόρo, (τα τζετ δεν είχαν εφευρεθεί ακόμη). Πετούσε σε πολύ μεγάλο ύψος, ίσα που φαινόταν. Άραγε τι να ήσαν αυτές οι γραμμές, που ύστερα από λίγο διαλύονταν; "Ψεκάζουν για τα κουνούπια" αποφάνθηκε εμβριθώς ο φίλος μου. "Όχι, ρε Κώστα, από τόσο ψηλά; Θα κατέβαιναν χαμηλότερα. Κάτι άλλο είναι"  γνωμάτευσα περισπούδαστα εγώ.  

     Η απορία μού λύθηκε κάποια χρόνια αργότερα όταν ταξίδεψα με αεροπλάνο. Διάβασα στη οθόνη με τα διάφορα στοιχεία της πτήσης ότι η εξωτερική θερμοκρασία ήταν μείον 50 βαθμοί Κελσίου. Ο διπλανός μου, καθηγητής της Φυσικής σε πανεπιστήμιο του εξωτερικού, με πληροφόρησε ότι σε αυτή την τόσο χαμηλή θερμοκρασία τα καυσαέρια του αεροσκάφους παγώνουν και δημιουργούν το φαινόμενο των λευκών γραμμών.  

     Σχεδόν 60 χρόνια αργότερα, σε σημερινή εφημερίδα, διαβάζω ότι  το 1/3 των ερωτηθέντων Ελλήνων σε σχετική έρευνα, πιστεύει ότι κάποιοι "μας ψεκάζουν" (ποιοι, πώς, γιατί, με τι, άγνωστον).

     Η παιδική αφέλεια του Κώστα μετατρέπεται σε ενήλικη συνωμοσιολογία, από τον πιο ευφυή λαό του κόσμου...

       (Στη φωτογραφία, αεροπορική επίδειξη των «Red Arrows» της Βρετανικής RAF)

455. Γράμμα σε νεαρό γκραφιτίστα

Φίλε μου, δεν σε γνωρίζω αλλά σε φαντάζομαι. Είσαι νέος με καλλιτεχνικές ανησυχίες και θέλεις να δηλώσεις την ύπαρξή σου μέσα στην κοινωνία «μουτζουρώνοντας» με το σπρέι όποια δημόσια επιφάνεια βρεις μπροστά σου. Με αυτό τον τρόπο εκτονώνεις (ή έτσι νομίζεις) την οργή που κρύβεις μέσα σου. Σε καταλαβάινω γιατί και εγώ υπήρξα νέος και οργισμένος. Απλά βρήκα μη αντικοινωνικούς τρόπους να αποφορτίζω τον θυμό μου. Κινείσαι στο σκοτάδι, τις μεταμεσονύκτιες ώρες. Αν πιαστείς θα φωνάξεις τον μπαμπά για να σε μαζέψει από το τμήμα (γνωρίζω περιστατικά). Όμως, επαναστάτης εκ του ασφαλούς δεν λέει, έτσι δεν είναι;

Με την ασύδοτη δραστηριότητά σου, όλα αυτά τα χρόνια, δεν υπάρχει πλέον επιφάνεια ελεύθερη για να δεχτεί τον ψεκασμό του σπρέι σου. Γέμισαν τα πάντα: τοίχοι, μάντρες, συρμοί τρένων, τραμ, λεωφορεία, διαφανή πετάσματα ήχου στις εθνικές οδούς, σταθμοί, στάσεις, αγάλματα, ανδριάντες, πινακίδες της τροχαίας, πεζοδρόμια, παγκάκια, ρολά καταστημάτων, κάδοι σκουπιδιών, τοίχοι στις υπόγειες διαβάσεις πεζών ή αυτοκίνητων, Καφάο του ΟΤΕ. Με μιαν εξαίρεση: τον τοίχο του δικού σου σπιτιού. Α, όλα κι όλα! Πως το λένε οι Ιταλοί; «Όλες οι γυναίκες είναι πόρνες εκτός από την μάνα μου που είναι αγία». Έτσι και για σένα, όλοι οι τοίχοι είναι για μουτζούρωμα εκτός από τον δικό σου, που είναι ιερός.

Μα, θα που πεις, τόσα προβλήματα έχουμε στη Ελλάδα, το γκράφιτι σε πείραξε; Ναι, και αυτό. Η ρίζα όλων των κακών στον τόπο μας είναι ότι ανεχτήκαμε για πολλά χρόνια αυτήν ακριβώς την συλλογιστική: δεν κάνουμε τίποτε για να αντιμετωπίσουμε ένα πρόβλημα επειδή πάντα υπάρχει κάποιο μεγαλύτερο.

«Όπου και να γυρίσω η Ελλάδα με πληγώνει» είπε ο Σεφέρης.  Τι να πούμε τώρα εμείς που δεν έμεινε γωνιά του τόπου μας αμόλυντη από το σπρέι σου.  Εδώ δεν φταίει η οικονομική κρίση και το μνημόνιο. Και την «εποχή της αστακομακαρονάδας» το γκράφιτι μας έπνιγε.

Σκέφτηκες ποτέ, φίλε μου, τι ακριβώς κάνεις όταν μουτζουρώνεις με ιδιαίτερη επιμέλεια τα σήματα της τροχαίας και τα αχρηστεύεις; Στήνεις τις προϋποθέσεις για δυστύχημα που μπορεί να κοστίσει την αναπηρία ή την ζωή αθώων. Όπως και να χαρακτηρίσεις την πράξη σου, επιπολαιότητα, ανοησία, βλακεία ή ηλιθιότητα, να ξέρεις πως έχει το επίθετο «εγκληματική» μπροστά. Σκοτώνεις και σακατεύεις ανθρώπους. Μη φοβάσαι, δεν πρόκειται να συλληφθείς ποτέ ως αυτουργός αφού δεν θα είσαι εκεί. Επαναστάτης εκ του ασφαλούς,  πάλι τσάμπα μάγκας, δηλαδή.     

Όμως, μέχρις εδώ! Η ανοχή τελείωσε. Ο κόσμος έχει καταλάβει ότι δεν πάει άλλο. Αντιδρά. Ο δήμαρχος Αθηναίων έκανε την αρχή. Στέλνει πάλι και πάλι τα συνεργεία για να καθαρίζουν  τα  γκράφιτι. Σημαντικό είναι πως τα βοηθούν εθελοντές πολίτες. «Φιλοκαλούμεν μετ’ ευτελείας» υπερηφανεύονταν οι αρχαίοι Αθηναίοι, δηλαδή ομορφαίνουμε την πόλη μας με λίγα λεφτά. Αντίθετα, εμείς ομορφαίνουμε την πόλη μας ξοδεύοντας ένα σωρό για να σβήσουμε τις ασχήμιες του γκράφιτι.

Μα, το γκράφιτι δεν είναι τέχνη; Εξαρτάται. Οι τρεις υπέροχες τοιχογραφίες στην οδό Πειραιώς, (Ελαϊς, Γκάζι, κτίριο με προσευχόμενα χέρια) ναι! Τα άλλα, όχι! Είναι απλά μουτζούρες που ρυπαίνουν οπτικά το περιβάλλον.  

Φίλε μου, η πραγματική λύση στο πρόβλημα είναι η ενηλικίωσή σου. Όχι η χρονολογική, η διανοητική. Πρέπει να αποφασίσεις να ωριμάσεις και να αντιμετωπίσεις διαφορετικά τη ζωή. Το σπρέϊ δεν δίνει λύσεις. Δώσε διέξοδο στην δημιουργηκότητά σου δίχως να βανδαλίζεις το περιβάλλον. Ψάξε τρόπους. Θα τους βρεις.

Υ.Γ. Παρά την αυστηρότητα του ύφους σε κάποια σημεία της επιστολής μου, σε βεβαιώνω ότι την έγραψα με αγαθή προαίρεση και αληθινή συμπάθεια για σένα. Ελπίζω να το καταλάβεις.

454. Ο μυθοπλάστης εγκέφαλος

Τα όνειρα που βλέπουμε στον ύπνο μας είναι διαφορετικά κάθε φορά και ποικίλουν σε θεματολογία. Θαυμάζω την ικανότητα του εγκεφάλου μας να σκαρώνει φανταστικές ιστοριούλες, εκ του μηδενός και ερήμην μας. Αφού όμως μπορεί να πλάθει ιστορίες στον ύπνο, γιατί όχι και στον ξύπνιο;

Κι επειδή όλοι οι άνθρωποι βλέπουν όνειρα, άρα όλοι μπορούμε, εν δυνάμει, να δημιουργήσουμε φανταστικές ιστορίες και ενδεχομένως να τις γράψουμε.  

453. "Το μήλο βγήκε απ' τον παράδεισο"

Ανεξάρτητα από την ιερότητα της Βίβλου, τα εξωπραγματικά περιστατικά που περιγράφει δίνουν την αφορμή να ειδωθούν από μια εύθυμη πλευρά. Την δυνατότητα αυτή έχουν αξιοποιήσει κατάλληλα διάσημοι συγγραφείς, όπως ο νομπελίστας Ζοζέ Σαραμάγκου με το «Κάιν» ή ο Τζούλιαν Μπαρνς στην «Ιστορία του κόσμου σε 10 ½ κεφάλαια». Το ίδιο έκανε και η κ. Έλενα Ακρίτα. Με το σπινθηροβόλο πνεύμα της έγραψε το βιβλίο με τον εύγλωττο τίτλο «Το μήλο βγήκε από τον παράδεισο” (εκδόσεις Διόπτρα). Χαρακτηριστικές οι ατάκες: «H Eύα ήταν η μοναδική γυναίκα ever που όταν μαγείρευε, ο άντρας της δεν της είπε ποτέ «νόστιμο αλλά καμία σχέση με της μάνας μου!», «-Μάνα, πάω να σκοτώσω τον Άβελ. –Μπουφάν να πάρεις!».

Το διάβασα, το απόλαυσα και το συνιστώ.

452. "Ζήσε τον μύθο σου"

«Ζήσε τον μύθο σου στην Ελλάδα» έλεγε η παλιά διαφημιστική καμπάνια του ΕΟΤ για τις διακοπές στον τόπο μας. Όμως μας πλούσιοι και φτωχοί, σε κάποιο στάδιο της ζωής μας έχουμε ζήσει τον δικό μας, προσωπικό μύθο. Μπορεί το διάστημα που κράτησε να ήταν μεγάλο ή μικρό. Όμως υπήρξε. Ίσως  αυτός ο μύθος να είναι παραπάνω από ένας, να ήταν δύο, ή περισσότεροι. Για παράδειγμα, όταν είμαστε ερωτευμένοι, ζούμε τον μύθο μας. Το ίδιο συμβαίνει με την ημέρα του γάμου μας ή όταν πάμε ένα μεγάλο ταξίδι. Ο καθένας μας μπορεί να κατονομάσει ένα ή περισσότερους μύθους που έζησε ή ζει. 

Γιατί όμως να μην θεωρήσουμε ολόκληρη την ζωή μας ως ένα μεγάλο, υπέροχο μύθο που ζούμε;

451. Εμείς κτίζουμε το Σινικό τείχος

Έργα πολιτισμού δεν είναι μόνο τα μεγάλου μεγέθους π.χ. Ακρόπολη, πυραμίδες, διάσημοι ζωγραφικοί πίνακες, μεγάλα μουσικά έργα ή λογοτεχνήματα. Είναι και τα καθημερινά, ελάχιστα κι ασήμαντα, όπως το σκάλισμα μια γκλίτσας ή η παρουσίαση ενός βιβλίου.

Η παραγωγή πολιτισμού γίνεται από όλους εμάς. Είτε ενεργητικά, ως δημιουργοί είτε παθητικά, ως θεατές, ακροατές ή αναγνώστες. Κι αυτό γιατί έργο πολιτισμού χωρίς να το κοινωνήσει έστω και ένας τρίτος δεν υπάρχει. Για παράδειγμα, η «Γκουέρνικα» του Πικάσο θα είχε μηδενική συμμετοχή στον πολιτισμό αν ο ζωγράφος, μόλις το ολοκλήρωνε, το έθαβε για πάντα σε ένα χρηματοκιβώτιο.

Παρομοιάζω το σύνολο του παραχθέντος πολιτισμού με το Σινικό τείχος. Αισθάνομαι πως ένα κόκκο χώματος έχω συνεισφέρει κι εγώ, όπως ο καθένας μας, στην κατασκευή του. 

450. Ο ΧΟΡΟΣ ΤΟΥ ΖΑΛΟΓΓΟΥ

Εικονίζεται το έργο μου "Ο χορός του Ζαλόγγου", από την συλλογή "Οστρακα" όπου αναπαριστώ τον πασίγνωστο ηρωικό γεγονός με πέντε αστερίες και ένα μαύρο βότσαλο.  

     During the four hundred years occupancy of Greece by the Ottoman empire, in 1803 A.C., the female population of the small village Souli, preferred to kill themselves rather than falling in the hands of the Turks. They threw themselves from a steep cliff of the mount Zalogo, while dancing hand-by-hand.

     Five starfish and a black pebble suffice for reviving this heroic event.

449. Αυτοκολακεία Ελλήνων

Ο μεγαλύτερος κόλακας του Έλληνα είναι ο ψαράς, όταν πάει να ψωνίσει αυτό που βλέπει στον πάγκο, αλλά εκείνος του λέει συνωμοτικά στο αυτί: «Φύγε, αυτό δεν είναι για σένα», που σημαίνει «αυτό είναι μπαγιάτικο, θα το πουλήσω στα κορόιδα που δεν είναι τακτικοί πελάτες μου. Σε σένα πουλάω πάντα το φρέσκο, το εκλεκτό, πού δεν έχω τώρα». 

Κι ο πελάτης φεύγει πετώντας στα ουράνια αφού έχει τέτοια ξεχωριστή μεταχείριση.

Δεν αρκείται όμως σ' αυτό. Θέλει και οι άλλοι να μάθουν την ξεχωριστεί εύνοια που απολάβει. Φουσκωμένος από υπερηφάνεια, διηγείται, με πρώτη ευκαιρία, στους φίλους του το περιστατικό που (αισθάνεται ότι) τον κάνει ξεχωριστό.

Ανθρώπινη ματαιοδοξία...

Αναρωτιέμαι όμως μήπως ο ψαράς, που ξέρει αυτό το το χούι των πελατών του, μία ως τόσο τους λέει ψέμματα, έτσι για να τους σκλαβώσει περισσότερο.

Ανθρώπινη  πονηριά...  

448. Ο ΛΗΣΤΗΣ

Ο ΛΗΣΤΗΣ

(Assembling art)

   Ο ανθρωπομορφισμός του τιρμπουσόν, με την περιορισμένη κίνηση των "χεριών" μόνο σε ένα επίπεδο, μου έδωσε την ιδέα να κάνω μια σειρά από σχετικά έργα.

   Στο συγκεκριμένο, ένα τιρμπουσόν με τα "χέρια" στην έκταση θυμίζει φιγούρα που χορεύει ζεϊμπέκικο. Τοποθετημένο όμως επάνω σε δύο ξύλα σε σχήμα σταυρού, η θεματική του αλλάζει άρδην: παραπέμπει σε εσταυρωμένο. Η αυτολογοκρισία μου τον ονόμασε Ληστή.  

   Το μαύρο φόντο προσθέτει δραματικότητα στη σκηνή. 

   Ο κωνικός φελλός, κάτω, θυμίζει τον λόφο του Γολγοθά.

  Το ημικύκλιο που διακρίνεται στη βάση συμβολίζει την υφήλιο, (που παραπέμπει στην οικουμενικότητα) ενώ το αχνό πράσινο χρώμα του, μέσα από τον ζόφο της σκηνής, στέλνει μήνυμα αισιοδοξίας για την ανθρωπότητα.

447. Ο καλός σπορέας - συγγραφέας

Το βιβλίο μου «Αντίο Άγχος», συνεχίζει το δρόμο του στις πωλήσεις. Όπως λέει κι ο Σαββόπουλος για τις «πίσω μου σελίδες», «ας ταξιδέψουν μοναχές μες τις ξένες, μες τις ξένες τις καρδιές…».

Αισθάνομαι σαν τον καλό σπορέα του Ευαγγελίου. Από αυτά που γράφω, άλλα θα πέσουν σε πέτρα, άλλα θα τα φάνε το πετεινά του ουρανού, όμως μερικά θα βρουν γόνιμο έδαφος. Έ, αυτό ακριβώς το τελευταίο είχα στο μυαλό μου όταν έκανα τον κόπο να γράψω το βιβλίο.

446. Google και πάσης Ελλάδος...

Το σημερινό doodle της Google ανήκει στον 10χρονο Αστέριο Ρέυνικ, μαθητή δημοτικού σχολείου Λιτοχώρου, που κέρδισε τον διαγωνισμό «Doodle 4 Google» που είχε θέμα την Ελλάδα. Δικαίως, αφού είναι εικαστικά υπέροχο.

Δισεκατομμύρια μάτια σε όλο τον κόσμο θα το δουν. Πρώτης τάξεως διαφήμηση για την ταλαίπωρη Ελλάδα μας.

445. Η ζωντοχήρα και ο φαλλοκράτης

Φίλη μας, πρόσφατα διαζευγμένη, μας διηγήθηκε κλαίγοντας ότι,  φεύγοντας με βροχή από γάμο, δέχτηκε την προσφορά άλλου προσκεκλημένου να την συνοδεύσει στο σπίτι της με το αυτοκίνητό του. Καθ' οδόν όμως εκείνος άλλαξε πορεία και κατευθύνθηκε προς το δικό του σπίτι. Όταν αυτή διαμαρτυρήθηκε, της είπε κυνικά: «Έλα, μωρέ, πώς κάνεις έτσι, ζωντοχήρα δεν είσαι;». Νόμιζε ο ηλίθιος πως η κάθε διαζευγμένη είναι άμεσα διαθέσιμη στον πρώτο τυχόντα. 

Άραγε, στο υπό συζήτηση στην Βουλή αντιρατσιστικό νομοσχέδιο λαμβάνεται πρόνοια για τον φαλλοκρατικό ρατσισμό;  Αυτός είναι πολύ πιο βαθύς, ευρύς, επώδυνος και επικίνδυνος από ό,τι δείχνει. Περιλαμβάνει από ομοφοβία (που οδηγεί σε χλευασμό μέχρι και σε αυτοχειριασμό ομοφυλοφίλων), εξευτελισμό, ξυλοδαρμό και βιασμό γυναικών, και  φτάνει ίσαμε την γνωστή "παραίνεση" σε γυναίκα οδηγό «άντε, μωρή, στο σπίτι σου να πλύνεις κανένα πιάτο».

Πίσω από τον φαλλοκρατικό ρατσισμό κρύβεται η έλλειψη εμπιστοσύνης του δράστη στον ανδρισμό του. Προσπαθεί να καλύψει αυτή την έλλειψη με την συγκεκριμένη συμπεριφορά. Ένας άνδρας που πιστεύει στον ανδρισμό του δεν έχει ανάγκη να είναι φαλλοκράτης. 

(Εικονίζεται το έργο μου "Αδάμ και Εύα" από την συλλογή "Μπουκάλια") 

     

444. Και ο Λευτέρης Βογιατζής

Έφυγε και ο Λευτέρης Βογιατζής. Φτωχαίνει ο τόπος. Όλο και λιγότεροι απομένουν.

Κάποτε ήταν ο Ελύτης, ο Ρίτσος, ο Σεφέρης, ο Γκάτσος, ο Χατζηδάκης, ο Τσιτσάνης, η Κάλας, ο Καζαντζίδης, ο Παπανικολάου (παπ τεστ),  η Σαμίου, ο Εγγονόπουλος, ο Τσαρούχης, ο Μποστ, ο Σπαθάρης, ο Μινωτής, η Παξινού, ο Χορν, η Λαμπέτη, ο Κατράκης, ο Κουν, ο Αγγελόπουλος, ο Βέγγος. Και τόσοι άλλοι.

Σήμερα, πόσοι είναι;

443. Κέντρο αποτέφρωσης

Στην Βουλγαρία για αποτέφρωση η σορός του ποινικολόγου Κατσαντώνη

  «ειδήσεις μου» 

Η είδηση αυτή είναι από το www.in.gr:

Αθήνα

      Στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών τελέστηκε το πρωί της Τρίτης η νεκρώσιμος ακολουθία του διακεκριμένου ποινικολόγου Αλέξανδρου Κατσαντώνη, ενώ η σορός του θα μεταφερθεί στην Βουλγαρία για να αποτεφρωθεί. Στην συνέχεια, η τέφρα του θα σκορπισθεί στα βουνά της Αρκαδίας από όπου καταγόταν.
     Η αποτέφρωση του Αλ.Κατσαντώνη στην Βουλγαρία φέρνει στο προσκήνιο την καθυστέρηση της ελληνικής Πολιτείας να δώσει μια λύση στο θέμα, καθώς αρκετές φορές υπήρξε εξαγγελία για κατασκευή και λειτουργία κέντρου αποτέφρωσης νεκρών, αλλά η υλοποίηση πάντα «σκοντάφτει». 

      Τελευταίο παράδειγμα η απόφαση για δημιουργία κέντρου αποτέφρωσης νεκρών στο Μαρκόπουλο. Το Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης ακύρωσε τον Μάρτιο του 2012 προηγούμενη απόφαση υπέρ της κατασκευής, με την αιτιολογία ότι δεν πληρούνται οι περιβαλλοντικοί όροι και ότι το έργο δεν διαθέτει την «απαραίτητη κοινωνική συναίνεση». Μάλιστα, μέλη της αντιπολίτευσης έκαναν λόγο για δημιουργία στρατοπέδου «Άουσβιτς» στο Μαρκόπουλο.
      Εξάλλου, από τον Οκτώβριο του 2011 το Δημοτικό Συμβούλιο του δήμου Θεσσαλονίκης έχει δώσει το πράσινο φως για την κατασκευή και λειτουργία κέντρου αποτέφρωσης στην Θέρμη, αλλά από τότε... ουδέν νεώτερον.

 

Το σχόλιό μου: Είναι πολλά τα λεφτά, Άρη!

 

 

441. ΙΟΥΔΑΣ (JUDAS)

Εικόνιζεται το έργο μου "ΙΟΥΔΑΣ" (JUDAS) από την συλλογή μικρογλυπικής assemblance με τίτλο "Εργαλεία"